Το “κερασάκι στην τούρτα” ή αλλιώς το “αλατοπίπερο στη σαλάτα” είναι ο Άχθος Αρούρης για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο της Ημαθίας.
Ένας σύλλογος που λατρεύει το ποδόσφαιρο κυρίως για τις μπύρες που μοιράζουν τα κυλικεία στα γήπεδα αλλά και ένα σωματείο που μπορεί να γεμίσει με κόσμο ακόμα και το Opap Arena.
Παίκτες που παίζουν γιατί γουστάρουν και το λέει η καρδούλα τους αλλά και φιλάθλους (μέλη της λεγόμενης “Χαοτικής Θύρας μηδέν”) που σου μεταφέρουν τον παλμό με τέτοιο τρόπο λες και είσαι παρών σε μια συναυλία των Scorpions.
Για εμάς τους “ρομαντικούς” αθλητικογράφους, η έννοια του ποδοσφαίρου είναι αυτή, γι αυτό άλλωστε έχουμε αποχωρήσει προ πολλού από τα γήπεδα (τα καθ’ ημάς, γιατί στα παραέξω δεν είμαστε αυτοί που άγιασαν στον τόπο τους) και απλά καταγράφουμε την καθημερινότητα από κάποιο μακρινό νησί, πιο βόρεια από τη Γροιλανδία.
Η τελευταία ανακοίνωση του Άχθου Αρούρη είναι όπως όλες. Αυτή απλά κάνει μια ανασκόπηση με ένα σωρό ατάκες, σαν να τις μάζευε από καιρό.
Απολαύστε :
“Η αυλαία υπάρχει για να πέφτει.
Το πέσιμο της αυλαίας είχαμε χθες λοιπόν για τη φετινή σεζόν, η οποία κλείνει με νίκη 2-1 κατά των Ποντίων Βέροιας, μια νίκη που ήρθε με ανατροπή από το πρώτο ημίχρονο.
Για τον Άχθο Αρούρη άλλη μια ποδοσφαιρική χρονιά έφτασε στο τέλος της, μια χρονιά γεμάτη εμπειρίες, νέα πρόσωπα, νέες καταστάσεις, μπόλικους τραυματισμούς, αρκετή γκρίνια, μαχητικότητα, πίστη, συσπείρωση στα δύσκολα αλλά και έλλειψη σταθερότητας στην απόδοση η οποία βρέθηκε εν τέλει στα πλέι άουτ. Αυτά τα λίγα συνθέτουν ένα ιδιαίτερα όμορφο, γεμάτο στραβοπατήματα και αναποδιές τραγούδι για τη φετινή χρονιά.
Σε επίπεδο κερκίδας η απόδοση ήταν ανοδική και σίγουρα όσοι βρέθηκαν ανάμεσα στα φρικιά της Χαοτικής Θύρας Μηδέν δεν έχασαν το ενδιαφέρον τους για το ποδόσφαιρο και τον αλκοολισμό. Ακούραστοι, αδάμαστοι και μαχητικοί όπως από την πρώτη μέρα, από την πιο εύκολη έως την πιο δυσκολη στιγμή, ήταν είναι και θα είναι εκεί, για ότι χρειαστεί η ομάδα, εκτός από κρύες μπύρες που δεν περισσεύουν ποτέ.
Στο αγωνιστικό, μελανό σημείο για φέτος ήταν οι μεσοβδόμαδοι αγώνες και η έλλειψη προπονήσεων, ένας συνδυασμός που δυσκόλεψε την κατάσταση παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Τις Τετάρτες η ομάδα έδινε μάχη για να εμφανιστεί στο γήπεδο, όπως κατάφερνε να εμφανιστεί τέλος πάντων. Για περίπου μισή σεζόν πόνεσαν τα ματάκια των φιλάθλων με το θέαμα που πρόσφερε ο Άχθος, σιγά σιγά όμως ανέβηκε η απόδοση του και εδώ που τα λέμε ευτυχώς δεν κάηκε, παίζοντας με τη φωτιά για ακόμη μια χρονιά.
Το χθεσινό παιχνίδι είχε ιδιαίτερη σημασία διότι ήταν το τελευταίο για τον υπερήλικα του συλλόγου μας. Έχοντας συμπληρώσει μισό αιώνα ζωής παρά τέσσερα χρόνια, ο ποδοσφαιρικός βρυκόλακας, ο ξύλινος βασιλιάς ή αλλιώς τσιμεντένιος Πρίγκιψ όπως τον αποκαλούν στη πιάτσα, ο δαντελένιος Χρήστος Τσιρέλας αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, καλά δεν ορκιζόμαστε κιόλας και οι Scorpions κάθε χρόνο τελευταία συναυλία πραγματοποιούσαν αλλά κάθε χρόνο ήταν εκεί ( και αυτοί βρικόλακες).
Όπως και αν έχει μιλάμε για κοσμοϊστορικό γεγονός, καθώς όταν ο αειθαλής Χρήστος ξεκίνησε το ποδόσφαιρο η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη, η νεκρά θάλασσα ήταν ζωντανή και στο ποδόσφαιρο δεν υπήρχαν οφσάιντ. Φτάνοντας στη σύγχρονη εποχή, όπου στον Άχθο αγωνίστηκε από την πρώτη μέρα της δημιουργίας του συλλόγου ως και σήμερα. Φυσικά χθες έκλεισε παραμυθένια την καριέρα του, καταφέρνοντας να σκοράρει το πρώτο γκολ της ομάδας μας αναγκάζοντας την κερκίδα να φωνάξει το γνωστό σύνθημα το οποίο μπορείτε να το απολαύσετε μαζί με το γκολ στο πρώτο σχόλιο.
Κουφάλες έχουμε και επόμενο ραντεβού το ερχόμενο Σάββατο, στο τουρνουά που διοργανώνουμε στο γήπεδο μας. Το οποίο φυσικά θα συνοδευτεί με μια λαηβάρα ολκής.”
δείτε το γκολ του Τσιρέλα :
