Η εθελόντρια πυροσβέστης που βρέθηκε για δύο 24ωρα στο πύρινο μέτωπο, περιγράφει τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβλήθηκαν απ’ όσους ρίχθηκαν στις φλόγες
«Έλα μαμά, είμαι καλά». Η πρώτη κλήση που έκανε η Έλενα Γαλάνη, για να καθησυχάσει την αγωνία της μάνας, που ζούσε μέσα από τις εικόνες που ταξίδευαν από την τηλεοπτική οθόνη τον πύρινο εφιάλτη που έπληξε τη Μαγνησία και που βίωνε η κόρη της ως εθελόντρια πυροσβέστης στο μέτωπο της πυρκαγιάς. Επί δύο 24ωρα σχεδόν, η Έλενα Γαλάνη ρίχθηκε στη μάχη με τις φλόγες, στο πλευρό επαγγελματιών συναδέλφων της, που επιχειρούσαν αδιάκοπα να σώσουν ό,τι μπορούσε να σωθεί μέσα σε σκηνικό κόλασης.
Το έκανε εθελοντικά και δεν δίστασε ούτε στιγμή απέναντι στο πύρινο σκηνικό που κατέστρεψε σπίτια και επιχειρήσεις, ζωικό κεφάλαιο και καλλιέργειες, που είχε -δυστυχώς- και ανθρώπινο κόστος.
Η Έλενα Γαλάνη, επαγγελματίας γυμνάστρια είναι εθελόντρια στο πυροσβεστικό σώμα. Πέρασε από εκπαίδευση τον Φεβρουάριο του 2022 και από τον Μάιο του ίδιου έτους βγήκε στην υπηρεσία. Κάνει υποχρεωτικές υπηρεσίες κάθε μήνα ως εθελόντρια πυροσβέστης στη ΒΙ.ΠΕ. και μάλιστα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. «Αυτό που με οδήγησε να δηλώσω εθελόντρια στην πυροσβεστική είναι ότι θέλω να προσφέρω όπου μπορώ, Γεμίζει η ψυχή σου ότι μπορείς να βοηθήσεις έστω κι έναν άνθρωπο. Κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια» αναφέρει για την απόφασή της.
Όταν την περασμένη Τετάρτη, τα πύρινα μέτωπα άρχισαν να εκδηλώνονται το ένα μετά το άλλο στη Μαγνησία, η ίδια δεν είχε υπηρεσία. «Πήγα μόνη μου στην υπηρεσία και τους είπα είμαι εδώ», περιγράφει.
Στον νομό είχαν σπεύσει πυροσβεστικά κλιμάκια και από τους άλλους θεσσαλικούς νομούς. Η ίδια βρέθηκε στο μέτωπο στη Λαρίσης, μαζί με πυροσβέστες από τα Τρίκαλα, την ιδιαίτερη πατρίδα της. «Υπήρχε παντού καπνός. Ο κόσμος ήταν σε πανικό. Δεν μπορούσες να δεις. Το βάρος των επιχειρήσεων έπεσε στο να μη φθάσει η φωτιά στα βενζινάδικα της Λαρίσης. Αυτό φοβόμασταν. Και έβλεπες εθελοντές της Λέσχης Ειδικών Δυνάμεων και απλό κόσμο να προσφέρει ό,τι βοήθεια μπορούσε. Με κλαδιά προσπαθούσαν να σβήσουν μικροεστίες που ξεπετάγονταν από παντού. Ο κόσμος ήταν σε πανικό. Ήταν ώρα που σχολούσαν από την εργασία τους και δεν ήξεραν αν μπορούσαν να φθάσουν στον Βόλο, ούτε τι θα αντιμετώπιζαν», περιγράφει.
Πολλαπλές εστίες
Η Έλενα Γαλάνη περιγράφει μία άνιση μάχη. «Επικρατούσε δυνατός αέρας και άλλαζε γρήγορα φορά. Η φωτιά… έτρεχε. Εξελισσόταν γρήγορα και άναρχα. Υπήρχαν πολλά μέρη με ξερά χόρτα και από τις καύτρες που πετάγονταν έπαιρναν φωτιά» σημειώνει για την τρελή πορεία του πύρινου εφιάλτη που έζησε.
Συγκλονιστικές στιγμές στο πλευρό επαγγελματιών πυροσβεστών
Η μάχη συνεχίστηκε και την Πέμπτη, όπου υπήρχε ανάγκη για χέρια. Η Ελενα Γαλάνη ήταν στο ίδιο κλιμάκιο με δύο επαγγελματίες συναδέλφους της από το πυροσβεστικό κλιμάκιο της ΒΙ.ΠΕ.
«Ο ένας συνάδελφος είχε πρόβλημα με τον μηνίσκο του. Κι όμως τον έβλεπες να μη σταματά. Έμπαινε μέσα στη φωτιά. Έσβηνε φλόγες όταν τον πήρε η κόρη του στο κινητό και του είπε σε ποια σχολή πέρασε στις πανελλαδικές», περιγράφει τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε δίπλα στον πυροσβέστη που… «έκανε τη δουλειά του», προσέφερε όμως πολλά παραπάνω από τις υπηρεσίες του.
Από τις επτά το πρωί της Πέμπτης έως και τη μία τα ξημερώματα της Παρασκευής η Έλενα Γαλάνη ήταν στο πλευρό επαγγελματιών συναδέλφων της στα πύρινα μέτωπα.
«Περνούσαμε σβήναμε και επιστρέφαμε ξανά. Έβλεπες κόσμο να έρχεται να βοηθήσει. Ήταν συγκινητικό. Μας πρόσφεραν νερά, μας ρωτούσαν αν χρειαζόμαστε κάτι» λέει.
Επέστρεψε στο σπίτι της ξημερώματα Παρασκευής. Το πρώτο που έκανε ήταν να επικοινωνήσει με τη μητέρα της και να της δηλώσει ότι είναι καλά στην υγεία της. «Ήπια πολύ γάλα για να καθαρίσουν τα πνευμόνια από τον καπνό και έβαλα κολλύριο στα μάτια», περιγράφει τις πρώτες της κινήσεις.
«Νιώθω υπερήφανη και συγκινημένη»
Παρά την απομάκρυνση του κινδύνου, η πυροσβεστική υπηρεσία εξακολουθεί να είναι σε μεγάλη ετοιμότητα. «Ποτέ δεν ξέρεις», λέει η Έλενα Γαλάνη, που μετά τις φωτιές στο πεδίο της πύρινης μάχης, παρακολουθεί τις φωτιές που έχουν ανάψει σε πολιτικό επίπεδο, με φωνές να ρίχνουν ευθύνες στην πυροσβεστική.
«Νιώθω υπερήφανη και συγκινημένη. Γίναμε όλοι μία γροθιά για να αντιμετωπίσουμε τη φωτιά. Σώσαμε ό,τι μπορούσαμε μέσα σε αυτή την τρέλα. Έβλεπες πυροσβέστες άυπνους και ταλαιπωρημένους να μάχονται αμέτρητες ώρες με τις φλόγες. Για εμένα ήταν όλοι τους παράδειγμα. Μου έδωσαν τη δύναμη να συνεχίσω. Τους έβλεπες να μην κάνουν πίσω κι έπαιρνες κουράγιο. Προσωπικά πιστεύω ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε τέτοιους ανθρώπους δίπλα μας. Που φεύγουν το πρωί από το σπίτι τους, αποχαιρετούν τις οικογένειές τους και δεν γνωρίζουν αν θα τις ξαναδούν. Κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες. Και στο πλευρό τους δεν φοβήθηκα ούτε στιγμή», η απάντησή της στις… ευθύνες που κάποιοι αναζητούν.
