Ο Γιάννης Ανδρέου, ποδοσφαιριστής της Super League 2 και απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, μίλησε στην ιστοσελίδα του Παγκόσμιου Συνδέσμου Ποδοσφαιριστών για το ντοκιμαντέρ ΧΑΟΣ, τα τρία επεισόδια του οποίου θα προβληθούν σήμερα (21:00), αύριο (20:00) και την Τετάρτη (20:00) από το κανάλι του ΠΣΑΠΠ στο YouTube.
«Ο κόσμος πρέπει να αντιληφθεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καριέρα μας. Εκατοντάδες ποδοσφαιριστές έχουν χάσει τα χρήματά τους. Προσωπικά μου συνέβη σε τρεις διαφορετικές ομάδες».
«Πρέπει όλοι να ξέρετε πώς οι παίκτες της δεύτερης κατηγορίας έχουμε μικρά συμβόλαια. Αρκετοί δεν έχουν χρήματα να ζήσουν και κάποιους τους διώχνουν από τα σπίτια τους γιατί αδυνατούν να καταβάλουν το νοίκι τους. Άλλοι δεν έχουν ούτε για φαγητό. Δανειζόμαστε από την οικογένειά μας, τους φίλους μας ή τους συμπαίκτες μας».
«Υπάρχουν πολλά προβλήματα στην κατηγορία. Όταν ρωτήθηκα στο ντοκιμαντέρ τι τίτλο θα έβαζα σε αυτή απάντησα: Το ΧΑΟΣ. Τα πάντα είναι ΧΑΟΣ».
Αναλυτικά τα όσα είπε :
“Δημιουργήσαμε αυτό το ντοκιμαντέρ για να αλλάξουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καριέρα μας.
Έχω χάσει πολλά χρήματα, και δεν είμαι ο μόνος. Εκατοντάδες παίκτες έχουν χάσει χρήματα. Και εκατοντάδες παίκτες χάνουν χρήματα κάθε χρόνο. Έχω χάσει χρήματα με τρεις ομάδες. Μια ομάδα μου χρωστούσε πέντε μηνιαίους μισθούς, μια άλλη ομάδα έναν και μια τρίτη ομάδα μου χρωστάει ακόμα δύο μηνιαίους μισθούς.
Πρέπει να ξέρετε ότι εμείς, οι παίκτες της δεύτερης κατηγορίας, δεν κερδίζουμε τους μεγάλους μισθούς που παίρνουν οι παίκτες της Super League 1. Έχουμε μικρά συμβόλαια.
Όταν ήμουν μικρός, υπέγραψα τριετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό, έναν από τους τρεις μεγάλους συλλόγους της χώρας μας. Πίστευα ότι θα γίνω παίκτης της πρώτης κατηγορίας και θα παίξω στην Ευρώπη. Μετά από δύο χρόνια, πήγα σε ομάδα δεύτερης κατηγορίας γιατί ήθελα να παίξω περισσότερο. Κάποιος με προειδοποίησε: «Μην πας στη δεύτερη κατηγορία, γιατί εκεί θα μείνεις για το υπόλοιπο της καριέρας σου. Κανένας παίκτης δεν φεύγει ποτέ! Πήγαινε κάπου αλλού.” Πίστευα ότι θα τα κατάφερνα και θα επέστρεφα στην πρώτη κατηγορία μετά από ένα χρόνο, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Πρόσφατα μπήκα στον Τηλυκράτη Λευκάδας της Super League 2.
Πολλοί παίκτες στη Super League 2 δεν έχουν αρκετά χρήματα για να ζήσουν. Κάποιοι εκδιώκονται από τα σπίτια τους επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο, άλλοι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά. Όταν δεν έχουμε χρήματα, μιλάμε με συμπαίκτες ή οικογένεια και προσπαθούμε να δανειστούμε κάποια χρήματα.
Υπάρχουν πολλά περισσότερα προβλήματα στο πρωτάθλημά μας: οι συνθήκες εργασίας είναι κακές, δεν υπάρχουν καλά προπονητικά γήπεδα ή προπονητικά κέντρα, δεν υπάρχει φαγητό και ορισμένοι σύλλογοι δεν έχουν καν νερό να πιουν όταν παίζουμε ή προπονούμαστε. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου γιατροί και φυσιοθεραπευτές – ορισμένοι παίκτες κάνουν μασάζ στους συμπαίκτες τους.
Δεν υπάρχει τίποτα. Είναι ερασιτεχνικό. Είναι μόνο επαγγελματικό στα χαρτιά.
Όταν ο ντοκιμαντερίστας με ρώτησε τι τίτλο θα έδινα στο πρωτάθλημα αν ήταν ταινία, απάντησα: χάος. Όλα είναι χάος!
Όταν ήμουν νεότερος, ένα από τα παλιά μου κλαμπ με έβαλε σε ένα ξενοδοχείο γιατί δεν είχαν χρήματα για σπίτι. Ωστόσο, δεν πλήρωσαν τους λογαριασμούς και με έδιωξαν στους δρόμους. Έπρεπε να μετακομίσω σε άλλο ξενοδοχείο, όπου με έδιωξαν ξανά μετά από λίγο, και μετά ξανά σε άλλο ξενοδοχείο.
Όταν έπαιζα για έναν σύλλογο της Κρήτης, είχαμε ένα εκτός έδρας παιχνίδι στην Κέρκυρα της Κέρκυρας, που είναι ένα νησί στα βορειοδυτικά της χώρας μας. Μια πτήση σας μεταφέρει εκεί σε δύο με τρεις ώρες, αλλά το ταξίδι μας κράτησε 22 ώρες. Αρχικά πήραμε το καράβι για Αθήνα, μετά πήγαμε με λεωφορείο για Ηγουμενίτσα και μετά άλλο καράβι για Κέρκυρα. Και ο σύλλογος δεν μας παρείχε φαγητό – έπρεπε να το αγοράσουμε μόνοι μας.
Κάποτε είχα έναν συμπαίκτη που, αφού κάναμε προπόνηση το πρωί, πήγε σε ένα κομμωτήριο για να δουλέψει ως κομμωτής. Είχα πολλούς συμπαίκτες με δεύτερη δουλειά. Αν έχεις σύζυγο και δύο ή τρία παιδιά και η ομάδα σου δεν σε πληρώνει, τότε πρέπει να κάνεις μια δεύτερη δουλειά για να τα βγάλεις πέρα.
Είμαστε ρομαντικοί, αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Πρέπει όμως να ζούμε και από το ποδόσφαιρο. Η μητέρα μου πηγαίνει σε ένα γραφείο για να κερδίσει χρήματα, εγώ παίζω ποδόσφαιρο για να κερδίσω χρήματα.
Κάποτε σκέφτηκα να σταματήσω την καριέρα μου. Ήμουν 20 χρονών και είχα περάσει έξι μήνες χωρίς να λάβω τον μισθό μου. Δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι, άρχισα να σπουδάζω. Πήρα το πτυχίο μου και δύο μεταπτυχιακά και εν τω μεταξύ ξεκίνησα μια υπόθεση εναντίον του συλλόγου μου για να πάρω επιτυχώς τις καθυστερούμενες αποδοχές μου.
Η οικογένειά μου πάντα μου έλεγε να κυνηγήσω τα όνειρά μου αλλά και να σπουδάσω. «Αν δεν μπορείς να τα καταφέρεις ως παίκτης, τότε θα έχεις πάντα την ακαδημαϊκή σου καριέρα».
Πολλοί καλοί παίκτες τα παράτησαν. Η τρίτη και η τέταρτη κατηγορία είναι ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, αλλά υπάρχουν πολλοί ποιοτικοί παίκτες. Όταν ήταν 23, 24 ετών αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν στο δεύτερο πρωτάθλημα και αναζήτησαν άλλη καριέρα για να κερδίσουν εισόδημα.
Το κύριο πρόβλημα είναι ότι το πρωτάθλημα έχει κακή διαχείριση. Η Super League 2 αποτελείται από δύο κατηγορίες: Βόρεια και Νότια. Η καθεμία έχει 13 ομάδες, αλλά μόνο δύο ή τρεις από αυτές τις ομάδες διοικούνται σωστά, καθώς και οι δεύτερες ομάδες της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ. Οι υπόλοιπες 16 ομάδες έχουν προβλήματα. Κάθε ομάδα έχει 25 παίκτες, οπότε μπορείτε να φανταστείτε πόσοι παίκτες αντιμετωπίζουν προβλήματα. Και θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και μέλη του τεχνικού επιτελείου, καθώς οι προπονητές αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Θα δώσω ένα άλλο παράδειγμα: κάθε χρόνο το πρωτάθλημα λέει ότι ξεκινά γύρω στα μέσα Σεπτεμβρίου, αλλά κάθε χρόνο ξεκινά στα τέλη Οκτωβρίου ή αρχές Νοεμβρίου. Την περασμένη σεζόν, ξεκίνησε στις 4 Νοεμβρίου. Αυτό είναι τρομερό, γιατί υπάρχουν σύλλογοι που δεν θα πληρώσουν τους παίκτες τους μέχρι να ξεκινήσει το πρωτάθλημα.
Μερικές φορές νομίζω ότι μόνο η ένωση παικτών μας, η PSAPP, ενδιαφέρεται πραγματικά για τη δεύτερη κατηγορία. Αλλά όταν μιλάμε για προβλήματα, τότε γινόμαστε ο κακός. Ωστόσο, αν ο ΠΣΑΠΠ, η κυβέρνηση, η ομοσπονδία και το πρωτάθλημα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και συζητήσουν σοβαρά τα πράγματα, τότε μπορούν να βρουν καλές λύσεις.
Είμαι πεπεισμένος ότι το ντοκιμαντέρ θα μας βοηθήσει. Αφού το PSAPP κυκλοφόρησε το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ πριν από τρεις εβδομάδες, πολλοί άνθρωποι μου έστειλαν μηνύματα λέγοντας: συγχαρητήρια, πολύ καλή δουλειά. Πριν, πολύς κόσμος δεν με πίστευε όταν τους έλεγα για τη ζωή μου ως παίκτης της δεύτερης κατηγορίας. Τώρα όμως με πιστεύουν.