Καυτανζόγλειο στάδιο, Τρίτη 17 Οκτωβρίου, ώρα 19.45, έντονη βροχόπτωση, θερμοκρασία 12 βαθμοί Κελσίου. Εσωτερικός διάδρομος προθέρμανσης περιμετρικά του γηπέδου. Προπόνηση ομάδων παιδιών και εφήβων, ενόψει κακών καιρικών συνθηκών.
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Δυστυχώς, δεν μπορούν να αιχμαλωτίσουν την οσμή και να τη μεταδώσουν, για να αντιληφθείτε εκ του μακρόθεν την αποπνικτική μυρωδιά της μούχλας και της σήψης, που γέμιζε τον αέρα του προπονητηρίου και τα πνευμόνια των άτυχων παιδιών και νέων που ήταν αναγκασμένοι να κάνουν σήμερα και κάθε μέρα την προπόνησή τους υπό αυτές τις απάνθρωπες, ανθυγιεινές και επικίνδυνες συνθήκες.
Η κα Ξανθή Παπακάλα, δικηγόρος σε πολύ γνωστή εταιρία νομικών στη Θεσσαλονίκη, περπάτησε περιμετρικά του διαδρόμου προθέρμανσης, ενός ούτως ή άλλως κλειστοφοβικού χώρου, όπου λείπουν το φως, το οξυγόνο και η ασφάλεια. Ξεκλείδωτες πόρτες σκοτεινών δωματίων κατά μήκος του διαδρόμου, διαβρωμένες γυψοσανίδες, κρεμάμενες πάνω από τα κεφάλια των μικρών αθλητών, βρεγμένες ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, μουχλιασμένου τοίχοι, πεσμένοι σοβάδες, σχηματισμοί στάσιμων λασπόνερων και οσμή θανάτου.
Ο απόλυτος χώρος κλονισμού της σωματικής και της ψυχικής υγείας των αθλητών!
Αυτών από τους οποίους η πολιτεία προσδοκά διεθνείς διακρίσεις και μετάλλια, χωρίς την παραμικρή πρόνοια και ενίσχυση του αγώνα που δίνουν καθημερινά, για τον σκοπό αυτό. Που τους επευφημούμε με εθνική έπαρση στην προσπάθεια και τους μουτζώνουμε στην αποτυχία. Αυτούς, που οι εκπρόσωποι της πολιτείας, τους οποίους εμείς αναδεικνύουμε με την ψήφο μας και ιδίως με τη μη ψήφο μας, τους υποδέχονται μετά βαΐων και κλάδων στα αεροδρόμια, κατά την επιστροφή τους στεφανωμένων πια νικητών και τους δίνουν και καμιά τιμητική θέση στο στράτευμα, για να συντηρηθούν στη μετά τον πρωταθλητισμό ζωή τους.
Πριν από 35 περίπου χρόνια προπονούνταν και η ίδια στον ίδιο διάδρομο προθέρμανσης, ως αθλήτρια στίβου του Ηρακλή. Η κατάσταση του χώρου τον καιρό εκείνο δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτό που αντίκρισε ως επισκέπτρια σήμερα. Κανείς δεν ξέρει πώς καταφέραμε μέσα σε 35 χρόνια να αποτύχουμε τόσο πολύ ως κοινωνία, να πέσει τόσο χαμηλά αυτή η πόλη. Ελπίζω οι υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι και ιδίως οι εκλεγμένοι πλέον εξ αυτών, που μοίραζαν φυλλάδια και συστήνονταν στο κόσμο την περασμένη εβδομάδα, να έκαναν τον κόπο να περάσουν μια βόλτα και από το προπονητήριο. Να ρώτησαν κανένα διερχόμενο αθλητή εάν είναι ευχαριστημένος από τις συνθήκες στις οποίες προπονείται και ποια είναι τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει.
Να μίλησαν με κανένα προπονητή – φοιτητή ΤΕΦΑΑ, για τις εργασιακές του συνθήκες. Να ρώτησαν κανένα εξάχρονο αθλητή τι θα τον κρατήσει στην πόλη του, μετά την επιτυχία. Θα μου πείτε είναι αυτοδιοικητική αρμοδιότητα αυτή; Είναι και παραείναι. Αν όχι η οικοδόμηση ενός καλύτερου αθλητικού μέλλοντος για την πόλη, σίγουρα η σχεδίαση και η δυναμική διεκδίκησή του.
Εγώ πάντως σήμερα, στη δυστοπική περιήγησή της κας Παπακάλ στο «Εθνικό Στάδιο Καυτανζόγλειο», δεν σήκωσε το βλέμμα να αντικρίσει τα πιτσιρίκια που προπονούνταν εκεί, 35 χρόνια μετά από την ίδια. Ξεκάθαρα από ντροπή..
Υ.Γ. Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του σταδίου. Θα εκπλαγείτε …
Υ.Γ. 2 Ρίξτε μια ματιά και στο … Ασφάλεια εγκαταστάσεων : Under Construction γράφει. Let’s hope so, θα πούμε εμείς..
