Το τρέξιμο αποτελεί ιδανική γυμναστική, καθώς ακόμη και όταν γίνεται σε αργό ρυθμό μπορεί να συγκριθεί σε μεταβολικά ισοδύναμα με την έντονη κολύμβηση ή ποδηλασία. Ωστόσο, οι τραυματισμοί εμφανίζονται συχνά στους δρομείς. Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας έδειξε ότι ετησίως τραυματίζεται το 27% των αρχάριων δρομέων, το 32% των δρομέων μεγάλων αποστάσεων και το 52% των μαραθωνοδρόμων. Η μικρότερη επίπτωση στους αρχάριους δρομείς σχετίζεται με το μικρότερο χρόνο που διαθέτουν στη συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Περίπου το 80% αυτών των τραυματισμών συμβαίνει λόγω υπερβολικής προπόνησης. Αυτοί οι τραυματισμοί αφορούν συνήθως το γόνατο, τους τένοντες των οπίσθιων μηριαίων, την κνήμη, τον αστράγαλο ή την πελματιαία απονεύρωση. Οι πιο συχνοί οξείς τραυματισμοί περιλαμβάνουν διαστρέμματα του αστραγάλου ή τραβήγματα των οπίσθιων μηριαίων. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες τραυματίζονται λιγότερο συχνά στο τρέξιμο, σε σχέση με τους άντρες. Οι γυναίκες τραυματίζονται πιο συχνά στο γόνατο και στο πέλμα.
Τραυματισμοί στο Γόνατο
Τενοντοπάθεια Επιγονατιδικού
Η τενοντοπάθεια του επιγονατιδικού (δηλαδή του τένοντα που βρίσκεται κάτω από το γόνατο και συνδέει την επιγονατίδα με την κνήμη) είναι ο πιο συχνός τραυματισμός στους δρομείς. Οι ασθενείς νιώθουν πόνο στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος, στο κάτω μέρος της επιγονατίδας ή/και πάνω στον επιγονατιδικό τένοντα. Κατά την κλινική εξέταση παρουσιάζεται τοπική ευαισθησία στην πίεση του τένοντα. Χαρακτηριστικός είναι ο πόνος που νοιώθει ο ασθενής όταν κάνει βαθύ κάθισμα στο ένα πόδι.
Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική και περιλαμβάνει κυρίως Φυσικοθεραπεία η οποία εκτελείτε μέσω ειδικών τεχνικών για τη μείωση του πόνου και εξειδικευμένες ασκήσεις ενδυνάμωσης.
Σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου
Το σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο στο γόνατο και στην επιγονατίδα. Πολύ συχνά, συνοδεύεται από αίσθημα αστάθειας. Χαρακτηριστικά του συνδρόμου είναι ο έντονος πόνος στο βαθύ κάθισμα, στο κατέβασμα της σκάλας και στο γονάτισμα. Ο πόνος επιδεινώνεται μετά από δραστηριότητα. Η Φυσικοθεραπεία είναι ο βασικός πυλώνας θεραπείας του συνδρόμου. Η χρήση μη-στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και η παγοθεραπεία βοηθούν στην ανακούφιση του πόνου, στις εξάρσεις του συνδρόμου, ενώ η αρθροσκοπική θεραπεία συνίσταται σε πολύ λίγες περιπτώσεις που η συντηρητική αντιμετώπιση δεν επαρκεί.
Σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας
Το σύνδρομο της λαγονοκνημιαίας ταινίας προκαλεί πόνο στην εξωτερική επιφάνεια του γόνατος. Εμφανίζεται όταν πιέζεται η λαγονοκνημιαία ταινία στον έξω επικόνδυλο του μηριαίου οστού, συνήθως όταν το γόνατο είναι σε κάμψη 20-30 μοιρών. Ο πόνος χειροτερεύει με το τρέξιμο και ενώ αρχικά, εμφανίζεται μετά από αυτό, σταδιακά εμφανίζεται και στην ανάπαυση. Η θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως ασκήσεις ενδυνάμωσης του μηρού, ευλυγισίας και διατάσεις. Η φαρμακευτική αγωγή από το στόμα ή με τοπική έγχυση αλλά και οι βιολογικές θεραπείες χρησιμοποιούνται συχνά. Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί ένα σπάνιο τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος.
Στο PART 2 γίνεται αναφορά για τους τραυματισμούς στο πόδι, στον αστράγαλο, στην κνήμη και στο κάταγμα κοπώσεως.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο All About Body
