Το τέλος μιας σπουδαίας καριέρας ανακοίνωσε η Νικόλ Κυριακοπούλου.
Η ελληνίδα αθλήτρια με καταγωγή από τις Σέρρες, έχει συμμετάσχει 4 φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2008, 2012, 2016 και 2020). Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο κατέλαβε την 8η θέση.
Το 2015 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου της IAAF (τώρα πλέον World Athletics) κατέκτησε το Χάλκινο μετάλλιο. Την ίδια χρονιά ήταν και η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που κέρδισε τη σειρά των αγώνων Diamond League της IAAF στο άλμα επι κοντώ κερδίζοντας το τρόπαιο.
Το Αμερικάνικο περιοδικό Track & Field News την έχει αναδείξει 2η καλύτερη αθλήτρια σε παγκόσμιο επίπεδο το 2015 και 7η καλύτερη αθλήτρια στον κόσμο στο άλμα επί κοντώ για τη δεκαετία 2010 – 2020.
Ξεκίνησε τον αθλητισμό κάνοντας ενόργανη γυμναστική και από 16 χρονών ασχολείται με τον στίβο και το άλμα επί κοντώ. Ανήκει στο σωματείο Α.Γ.Ε.Σ. Κάμειρος. Προπονητής της είναι ο Φώτης Στεφανής από τον Φεβρουάριο του 2021.
Στις 19 Φεβρουαρίου 2015 σε συνάντηση κλειστού στίβου της Στοκχόλμης[1] σημείωσε επίδοση 4,76μ, το οποίο ήταν πανελλήνιο ρεκόρ. Ακολούθησε και νέα κατάρριψη σε μίτινγκ κλειστού στίβου στο Μπέρμινχαμ στη Μ. Βρετανία όπου σημείωσε επίδοση 4,80μ [2]. Το 2016 (Φεβρουάριος) και πάλι στο meeting της Στοκχόλμης κατέρριψε και πάλι την ατομική της επίδοση με 4.81μ. Στον ανοιχτό στίβο το 2015 και το Diamond League του Παρισιού η Κυριακοπούλου κατέρριψε εκ νέου το δικό της ρεκόρ με επίδοση 4.83μ. Συνολικά έχει καταρρίψει 11 φορές το πανελλήνιο ρεκόρ.
Η Κυριακοπούλου δεν αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο εξαιτίας ενός τραυματισμού. Στη συνέχεια απείχε από την ενεργό δράση, μένοντας έγκυος και φέρνοντας στο κόσμο την κόρη της το 2017. Επανήλθε στους αγώνες το 2018 στον κλειστό στίβο πετυχαίνοντας άλμα στα 4.65μ, ενώ το καλοκαίρι του 2018 με επίδοση 4,80μ κατέκτησε το Ασημένιο μετάλλιο στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες στο Βερολίνο.
Στη σεζόν του κλειστού στίβου το 2019, η Κυριακοπούλου κέρδισε το πρώτο της μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου, ένα χάλκινο στη Γλασκώβη με άλμα στα 4.65μ.
Το ποστάρισμα της :
“Χρειάστηκαν να περάσουν 22 χρόνια για να “χορτάσω” τον πρωταθλητισμό.
Ένα συναρπαστικό ταξίδι που τα είχε όλα και με γέμισε με αναμνήσεις… Κρατάω τις χαρές… τις επιτυχίες… χωρίς να ξεχνάω τα δύσκολα.. γιατί ότι αξίζει στη ζωή χρειάζεται θυσίες για να το αποκτήσεις.
Όλα μαζί τα αισθάνομαι ανεξίτηλα σημάδια.. σαν τατουάζ.. στο σώμα μου και την ψυχή.. τα δικά μου παράσημα για την επόμενη μέρα.
Νοιώθω ευτυχισμένη και πλήρης γιατί σε όλο αυτή τη διαδρομή ένοιωθα την παρουσία σας σε κάθε στιγμή… Χωρίς εσάς όλα θα ήταν δυο φορές πιο δύσκολα.
Σας ευχαριστώ, Νικόλ.”
