Είχαμε καιρό να ζήσουμε κάτι τόσο δυνατό στην Ημαθία. Η ατμόσφαιρα στη Ραχιά το απόγευμα της Δευτέρας ήταν μοναδική – γεμάτη μνήμες, συγκίνηση και βαθύ σεβασμό. Ήταν η μέρα που το γήπεδο της ΑΕΠ πήρε το όνομα του Βασίλη Φωτιάδη, ενός ανθρώπου που αγάπησε, στήριξε και ανέδειξε το ποδόσφαιρο της περιοχής όσο λίγοι.
Η τελετή, λιτή αλλά από καρδιάς, είχε ό,τι χρειαζόταν για να μείνει ανεξίτηλη. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Βέροιας βρήκε την πιο ουσιαστική εφαρμογή της, με τον δήμαρχο, συνεργάτες του και μέλη της οικογένειας Φωτιάδη να κάνουν τα αποκαλυπτήρια της τιμητικής επιγραφής. Κι όσο κι αν τα λόγια περισσεύουν σε τέτοιες στιγμές, η συγκίνηση ήταν παντού – στα πρόσωπα, στα βλέμματα, στο χειροκρότημα.
Το πιο εντυπωσιακό; Ποιος να φανταζόταν ότι τόσο μεγάλα ονόματα του ελληνικού ποδοσφαίρου θα ταξίδευαν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να είναι εκεί. Κι όμως, το έκαναν. Για τον Φωτιάδη, αλλά και για τη μνήμη της Γενοκτονίας των Ποντίων. Γιατί αυτή η μέρα είχε διπλό συμβολισμό και διπλή τιμή.
Ο Βασίλης ήταν αγαπητός απ’ όλους
Παλαίμαχοι της ΑΕΠ Βέροιας και της ΑΕΚ, πρόσωπα που έγραψαν τη δική τους ιστορία στα ελληνικά γήπεδα, έδωσαν το παρών και φόρεσαν ξανά τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια για έναν αγώνα που δεν είχε σκορ, αλλά είχε ψυχή. Ονόματα όπως Ραβούσης, Καραγκιοζόπουλος, Ατματζίδης, Μπατίστα, Καφές και τόσοι άλλοι, έδειξαν τι σημαίνει πραγματική αναγνώριση και σεβασμός. Η παρουσία τους λέει πολλά – όχι μόνο για τον ίδιο τον Βασίλη, αλλά και για το αποτύπωμά του στον αθλητισμό και την κοινωνία.
Όταν η παράδοση συναντά τον αθλητισμό
Η τελετή συνδέθηκε με τη 19η Μαΐου, την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, κάτι που είχε ξεχωριστή σημασία, αφού ο Βασίλης Φωτιάδης δεν έκρυψε ποτέ την καταγωγή του. Ήταν μέλος των «Αλησμόνητων Πατρίδων» και πρωτοστάτης στη διατήρηση της ποντιακής ταυτότητας. Η χορωδία και ο ποντιακός χορός Σέρρα, που παρουσιάστηκε από μέλη της Ευξείνου Λέσχης Βέροιας, «έντυσαν» ιδανικά την εκδήλωση, μεταφέροντας το κοινό σε άλλες εποχές.
Ένα γήπεδο-σύμβολο, μια κληρονομιά ζωντανή
Από σήμερα, το γήπεδο της Ραχιάς δεν είναι απλώς ένας τόπος άθλησης. Είναι ένα σημείο αναφοράς. Ένας χώρος που κάθε παιδί θα μαθαίνει ποιος ήταν ο Βασίλης Φωτιάδης και γιατί αξίζει να θυμόμαστε ανθρώπους σαν κι αυτόν. Ένας άνθρωπος που δεν έζησε για τη δόξα, αλλά άφησε πίσω του μια ιστορία γεμάτη προσφορά, αγάπη και πίστη στον αθλητισμό ως μοχλό ζωής.
Γιατί τελικά, ο Βασίλης Φωτιάδης δεν έφυγε ποτέ. Έμεινε εκεί. Στις φλέβες του γηπέδου, στις αναμνήσεις του κόσμου, στα όνειρα κάθε νέου παιδιού που θα κάνει τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο. Και η Ραχιά, χθες, του υποσχέθηκε πως δεν θα ξεχάσει.
Δείτε φωτογραφίες του Sportsup.gr
