Οι πρόλογοι για τον Βασίλη Σπανούλη μοιάζουν μικροί και περιττοί. Τι να πει κανείς για το φαινόμενο που έχει καθορίσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ για σχεδόν δύο δεκαετίες. Κάθε του αγώνας και θέαμα σαν να βλέπεις καλλιτέχνη να δημιουργεί κάθε φορά και διαφορετικό έργο. Με όπλο του τα μελετημένα σου, τις πάσες και τα μετρημένα του βήματα στόχευε πάντα προς μία και μοναδική κατεύθυνση: τη νίκη. Όταν το 2021 έβαλε τέλος στην καριέρα του ως παίκτης όλοι αναρωτιόμασταν τι θα ακολουθήσει. Πώς μπορεί ένα θρύλος του παρκέ που αγωνίζεται ιδίοις όμμασι για να φέρει νίκες, να είναι τώρα κομμάτι ενός πάγκου; Η απάντηση είναι μπορεί και μάλιστα το απέδειξε φέρνοντας την ίδια ενέργεια με την ίδια ένταση και γεμίζοντας το ίδιο κενό φέρνοντας από την αρχή της νέας του πορείας σημαντικές νίκες για την ομάδα του. Αυτή του η παρουσία στο γήπεδο έκανε ακόμα και τα πιο σίγουρα σκορ να μοιάζουν με ρίσκο για όσους ασχολούνται με το stoixima basket.
Όλα ξεκίνησαν στη Λάρισα
Ξεκινώντας μόλις στα 17 του την ενασχόλησή του με το μπάσκετ στις ομάδες υποδομής του Γυμναστικού Συλλόγου Λάρισας και του Κεραυνού Λάρισας. Το επαγγελματικό του ντεμπούτο έγινε σε ηλικία μόλις 17 ετών. Η προσωπική τραγωδία που αναφέρετε, η απώλεια του πατέρα του το 1997, τον βρήκε σε ηλικία 15 ετών. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, αυτή η απώλεια τον επηρέασε βαθιά, τον σκλήρυνε απότομα και τον ώθησε να δώσει στον εαυτό του μια υπόσχεση: να κάνει τον πατέρα του περήφανο μέσω της καριέρας του.
2001 Μαρούσι
Το 2001, ο πολλά τότε υποσχόμενο παίκτης υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με το Μαρούσι. Η ομάδα την εποχή εκείνη αναπτυσσόταν ταχύτατα. Ο τότε προπονητής του, Παναγιώτης Γιαννάκης, πίστεψε σε αυτόν και του έδωσε την ευκαιρία να αναδειχθεί. Ο Σπανούλης έκανε τα πρώτα του βήματα σε υψηλότερο επίπεδο και απέκτησε πολύτιμες ευρωπαϊκές εμπειρίες με την ομάδα του Αμαρουσίου. Την πρώτη του σεζόν μάλιστα (2001-02) αναδείχθηκε Καλύτερος Νέος Παίκτης της χρονιάς.
Εδραίωση στο Μαρούσι και οι Πρώτες Μάχες με το Εθνόσημο
Ίσως από τις σημαντικότερες και καθοριστικές περιόδους του Β. Σπανούλη για τη μετέπειτα πορεία του ήταν το διάστημα που εδραιώθηκε πια στο Μαρούσι. Η τετραετία 2001 έως το 2005 ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό κεφάλαιο στην καριέρα του. Μια περίοδος της μετάβασης από ένα πολλά υποσχόμενο ταλέντο σε έναν πρωταγωνιστή του ελληνικού μπάσκετ. Κάτω από τις οδηγίες του Παναγιώτη Γιαννάκη ο Σπανούλης βρήκε τον χώρο να εξελιχθεί γρήγορα αλλά και να δείξει την ποιότητα και την αποφασιστικότητά του. Με το Μαρούσι έζησε τις πρώτες του μεγάλες στιγμές φτάνοντας στον τελικό των playoffs της Α1 το 2004 και κερδίζοντας την εμπειρία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, όπως το ULEB Cup. Είχε ξεκινήσει να γίνεται ο παίκτης που όλοι ήθελαν να δουν και τα στατιστικά του έδειχναν πως η πορεία του θα ήταν λαμπρή. Το 2004 συμμετείχε για πρώτη φορά, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας αν και δεν συμπεριλήφθηκε στην τελική δωδεκάδα για τους Αγώνες, η παρουσία του εκεί αποτέλεσε ένα πρώτο σημάδι του μέλλοντος. Η επίσημη «βάπτισή» του ήρθε αργότερα, καθώς αποτέλεσε αναπόσπαστο μέλος της θρυλικής ομάδας που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2005 στο Βελιγράδι και το ασημένιο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ 2006 στη Σαϊτάμα.
Όταν ο Σπανούλης Έστεψε τον Παναθηναϊκό Πρωταθλητή Ευρώπης
Μεταξύ 2008-2009 ο Σπανούλη έζησε πολλά με τον Παναθηναϊκό, καθώς στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά, κατακτώντας την EuroLeague στο Βερολίνο. Ο Βασίλης ανακηρύχθηκε MVP της διοργάνωσης. Στον τελικό κόντρα στη Μόσχα ο Σπανούλης ήταν ο κορυφαίος παίκτης του Παναθηναϊκού, συμβάλλοντας καθοριστικά στην κατάκτηση του τίτλου. Η επιτυχία αυτή επισφράγισε την παρουσία του στην ομάδα και τον καθιέρωσε οριστικά ως έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες της Ευρώπης. Η κατάκτηση του τίτλου αποτέλεσε το αποκορύφωμα της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό, με την ομάδα να πετυχαίνει το «Triple Crown» (Πρωτάθλημα, Κύπελλο και EuroLeague).
Μεταγραφή-Σοκ
Η απόφαση του Βασίλη Σπανούλη να μεταγραφεί στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2010 ήταν, χωρίς αμφιβολία, μία από τις πιο δραματικές και συζητημένες κινήσεις στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Η αλλαγή στρατοπέδου από τον «αιώνιο» αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό, δεν ήταν απλώς μια μεταγραφή, αλλά ένα γεγονός που άλλαξε το status quo του μπάσκετ στην Ελλάδα.
Στον Πειραιά, ο Σπανούλης δεν πήγε απλά για να συμπληρώσει την ομάδα. Πήγε για να γίνει ο απόλυτος ηγέτης της. Με το «ερυθρόλευκο» νούμερο 7 στην πλάτη του, ανέλαβε τον ρόλο του “άρχοντα” του Ολυμπιακού και οδήγησε την ομάδα σε μια χρυσή εποχή επιτυχιών. Υπό την καθοδήγησή του, ο Ολυμπιακός, μια ομάδα που χτιζόταν με νέους, ταλαντούχους παίκτες, κατάφερε να κατακτήσει δύο συνεχόμενες φορές την EuroLeague (2012, 2013), εκπλήσσοντας όλη την Ευρώπη. Ο Σπανούλης δεν ήταν απλώς ο σκόρερ ή ο πασέρ, αλλά η ψυχή και ο εγκέφαλος της ομάδας. Με την ηγετική του προσωπικότητα και τις επιτυχίες που έφερε, κατάφερε να γίνει είδωλο για τους φίλους του Ολυμπιακού και να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στο ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ
Πού βρίσκεται σήμερα ο Βασίλης;
Μετά και την επιτυχημένη του πορεία στον Ολυμπιακό η καριέρα του Βασίλη Σπανούλη ολοκληρώθηκε το 2021,και μαζί του έφερε και το τέλος μιας εποχής για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Φυσικά και δεν έχει φύγει μακριά από αυτό που αγαπά καθώς ξεκίνησε αμέσως τη μετακίνησή του από τα παρκέ στον πάγκο. Το 2022, ανέλαβε το Περιστέρι bwin, έχοντας ως στόχο να εφαρμόσει τη δική του αγωνιστική φιλοσοφία στην ομάδα. Η πρώτη του σεζόν στον πάγκο της ομάδας στέφθηκε με επιτυχία καθώς το Περιστέρι κατάφερε και έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας το 2023, ενώ παράλληλα έφτασε μέχρι την 3η θέση στην Basket League, πετυχαίνοντας ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου.
Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η επιτυχία τη σεζόν 2023-24, όταν ο Σπανούλης οδήγησε το Περιστέρι στην πρώτη του πρόκριση σε Final Four ευρωπαϊκής διοργάνωσης φτάνοντας στο Final Four του Basketball Champions League. Εκεί, αφού απέκλεισε τη Βόννη έγραψε ιστορία για τον σύλλογο. Στην προπονητική του πορεία, ο Βασίλης Σπανούλης επιβεβαιώνει λοιπόν ότι οι πραγματικοί θρύλοι δεν σταματούν ποτέ να δημιουργούν, απλά αλλάζουν γήπεδο. Eμείς θα είμαστε εδώ για να δούμε και να θαυμάσουμε όλους τους “πετυχημένους” πειραματισμούς του.
