Του Αργύρη Τσιγγενόπουλου (μέρος Α)
“Λεφτά υπάρχουν” είχε αναφωνήσει τέσσερα χρόνια πριν ο τότε πρωθυπουργός της χώρας μας, Γιώργος Παπανδρέου με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, λεφτά (βεβαίως και) δεν υπήρχαν, ο Έλληνας πολίτης βίωσε στο… πετσί του την ύφεση και την οικονομική συρρίκνωση. Τέσσερα χρόνια μετά, ο νυν πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μιλά πλέον για “ανάρρωση” και “ανάπτυξη” και ενώ κανείς μα κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει πως μπορούν αυτές οι θεωρίες να γίνουν και πράξεις…
Μέσα στη “δίνη” αυτή και στην οικονομική ανεπάρκεια, ένας κλάδος που (ομολογουμένως) επλήγη περισσότερο είναι ο αθλητισμός, είτε αυτός είναι επαγγελματικός είτε ερασιτεχνικός. Ο αθλητής βιώνει καθημερινά τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για να δηλώνει “αθλητής” και με ελάχιστες εξαιρέσεις μπορεί να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Ακόμη πιο δύσκολη είναι η κατάσταση στις επαγγελματικές ομάδες και συλλόγους, όπου η έλλειψη επενδυτών και το “κούρεμα” των χορηγών (δεν αναφέρομαι καν σε κρατική επιχορήγηση…) έχει επιφέρει τεράστια προβλήματα στη βιωσιμότητα τους, κάτι που εκ των πραγμάτων έπληξε και τους αθλητές, που φτάνουν στο έσχατο σημείο να καταφέρουν να επιβιώσουν παρά το γεγονός πως φέρουν τον (“μαυρισμένο” πλέον) τίτλο του επαγγελματία.
Ο ερασιτέχνης στο περιθώριο
Το μεγαλύτερο όμως πλήγμα αλλά και το πιο δυνατό…ράπισμα δέχτηκαν και δέχονται καθημερινά τα ερασιτεχνικά σωματεία και κατ’ επέκταση (πιο σημαντικό θεωρώ) ο ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής. Σύλλογοι που με όπλο τον εθελοντισμό κυρίως αλλά και τον αθεράπευτο ρομαντισμό των παραγόντων, που προσπαθούν να στεριώσουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και με ελάχιστα μέσα να κατορθώσουν να “τρέξουν το μαγαζί” χρονιά με τη χρονιά.
Ποδοσφαιριστές που παλεύουν με νύχια και με δόντια να συνεχίσουν να παίζουν μπάλα (η λατρεία βρε αδερφέ…) χωρίς όμως τα απαραίτητα εχέγγυα για την παρουσία τους σε ένα σύλλογο. Κι αυτά δεν είναι μόνο τα χρήματα αλλά ο τεράστιος φόβος μήπως τους βρει ο τραυματισμός και εκτός της “λατρείας” που αναφέρθηκα παραπάνω, να χαθεί και η παράλληλη εργασία που αναγκαστικά πρέπει να υπάρχει για να επιβιώσει ο ίδιος και πολλές φορές η οικογένεια του.
Η Ημαθία που…στενάζει και οι φετινοί οιωνοί
Μιλώντας βεβαίως για όλα τα παραπάνω, που αποτελούν την γενικότερη εικόνα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην Ημαθία και στο τι συμβαίνει, τι ακούγεται, τι εισπράττουμε καθημερινά (οι συνεργάτες μου και οι ποδοσφαιριστές) αλλά και τι μέλλει γενέσθαι…
Χωρίς να χρειάζεται να γυρίσω το χρόνο πίσω (άλλωστε είναι εν γένει κατανοητό πως “κάθε πέρσι και καλύτερα” πλέον…), θέλω να αναφερθώ στην τωρινή κατάσταση για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που αγαπώ και στον ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή που είμαι (και θα είμαι) πάντα δίπλα του…
Βρισκόμαστε στις αρχές του Ιούλη και η κατάσταση που επικρατεί στις ομάδες μας είναι κυριολεκτικά χαοτική… Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν είναι καθόλου υπερβολικός και εξηγούμαι…
Δύο ομάδες στη Γ Εθνική για την Ημαθία… Είμαστε σίγουροι…;
Με τον υποβιβασμό της ιστορικής Νάουσας από τον 3ο όμιλο της Γ Εθνικής και η μη άνοδος του ΠΑΟΚ Αλεξάνδρειας μέσω της διαδικασίας των μπαράζ, οι ομάδες που παρέμειναν στην τρίτη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου για τον νομό μας είναι το Μακροχώρι και τα Λευκάδια. Δύο ομάδες με εξαιρετική πορεία πέρσι, με παίκτες που έκαναν τη διαφορά και διακρίθηκαν στον όμιλο, ωστόσο 20 μέρες πριν την (κατά σύγκριση με άλλες ομάδες της κατηγορίας) έναρξη της προετοιμασίας καμία από τις δύο δεν γνωρίζει τι…ξημερώνει!
Σήμερα κιόλας (2/7) το blog “anthemia” αναφέρθηκε σε οριστική αποχώρηση της ομάδας από τη Γ Εθνική (όσο…σοκαριστικό κι αν ακούγεται για μία ομάδα που απέδωσε εξαιρετικά τα τελευταία χρόνια και ήταν υπόδειγμα σε πολλούς τομείς) λόγω της διοικητικής αναταραχής μετά την παραίτηση Καλαϊτζίδη και την αδυναμία εύρεσης της επόμενης μέρας.
Από την άλλη πλευρά, η Ένωση Αποστόλου Παύλου εξακολουθεί να…αιωρείται μεταξύ παραμονής ή όχι του μεγαλομετόχου και διοικητικού ηγέτη τα τελευταία χρόνια, Διονύση Βούλγαρη που φαίνεται πως αναζητεί τη διάδοχη κατάσταση επιζητώντας (και μάλιστα όσο περισσότερο από ποτέ σύμφωνα με πληροφορίες) την απομάκρυνση του από τον προεδρικό θώκο της “ασπρόμαυρης” ομάδας. Τα σενάρια για την επόμενη μέρα είναι δυσδιάκριτα προς το παρόν, με τους παίκτες να είναι σε “αναβρασμό” τόσο για την κατάσταση στον σύλλογο όσο και για τον νέο σταθμό της καριέρας τους (μακριά από την Ημαθία ή ένα επίπεδο παρακάτω κατά τα φαινόμενα!)
Διαβάστε αύριο… Η Α1 Ερασιτεχνική ως…γρίφος, οι παίκτες σε “ανοιχτή ακρόαση” και οι σκέψεις για πρόωρη “συνταξιοδότηση”!
