Η Έλενα Παντοπούλου έσπασε το… μονοπώλιο της Ελένης Ρεβελτζή σε αγώνες dragster στην Ελλάδα. Μιλά για όλα σε μια συνέντευξη στην e-daily.gr.
Πώς είναι να βρίσκεσαι ανάμεσα σε άντρες παρέα μόνο με τη μηχανή σου; Δύο γυναίκες στα 30 χρόνια dragster και οι δύο με το ίδιο όνομα! Η Έλενα Παντοπούλου έσπασε το… μονοπώλιο της Ελένης Ρεβελτζή. Δύο μόνο μηχανόβιες όλα αυτά τα χρόνια, και τώρα πλέον, η Έλενα ανεβαίνει στη μηχανή της και αναμετριέται με άλλους εκατοντάδες άντρες!
Τι είναι το dragster;
Tο Dragster είναι αγώνες επιτάχυνσης από στάση σε μια ίσια διαδρομή με μήκος 402,336 μέτρα (1/4 του μιλίου). Οι αγώνες αυτοί είναι για αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες. Στην Ελλάδα, ήρθε τη δεκαετία του 1980. Στους αγώνες αυτούς θα δεις άντρες, τόσο στο κοινό όσο και στους συμμετέχοντες. Με μία μικρή εξαίρεση.
Το νέο αίμα, η 28χρονη Έλενα, ετοιμάζεται να πάρει μέρος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και σε αγώνες του εξωτερικού.
Πώς ξεκίνησε το ενδιαφέρον σου για τις μηχανές;
Όλα ξεκίνησαν από έναν τρελό πατέρα ο οποίος μου πήρε το πρώτο μου μηχανακι pw50cc σε ηλικία 3 ετών κ το μικρόβιο δεν άργησε να μπει στον οργανισμό μου. Με τραβούσε σαν μαγνήτης οτιδήποτε έχει να κάνει με το χώρο της μοτοσικλέτας. Κάπως έτσι ξεκίνησα να πηγαίνω σε αγώνες dragster ως απλος θεατής, θαύμαζα όλους αυτούς που αγωνίζονται. Το περιβάλλον η αδρεναλίνη, η πίεση, τα μαρσαρισματα, η μυρωδιά από τα καμένα λάστιχα και η νοοτροπία των αγωνιζόμενων, οι οποίοι λειτουργούν σαν οικογένεια και γενικότερα ολο το κλίμα που έβλεπα σαν θεατής, ήταν κάτι που πολύ γρήγορα με κέρδισε και ήθελα να γίνω και εγώ ενα κομμάτι του ελληνικού dragster. Κάπως ετσι ξεκίνησα δειλά κάνοντας μόνο κάποιες συμμετοχές.
Στάθηκα όμως πολύ τυχερή γιατι βρέθηκαν στο δρόμο μου τα κατάλληλα ατομα τα οποία με στηρίζουν σε κάθε μου προσπαθεια κ χωρίς αυτούς δε θα μπορούσα να φτάσω στο σημείο να αγωνίζομαι πλέον στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα dragster, και αυτοί είναι πρώτα από ολα ο πατέρας μου ο οποίος ήταν “η αιτία του κακού” και ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από κάθε προσπάθεια μου και το συνεργείο βελτιώσεων ARB Εngineering το οποίο έχει αναλάβει εξολοκλήρου το μηχανικό κομμάτι.
Πώς είναι να ασχολείσαι με κάτι που αφορά όπως φαίνεται μόνο άντρες;
Βέβαια μιλάμε για ένα καθαρά (μεχρι στιγμής) αντρικό άθλημα και το να βρίσκεσαι σε έναν χώρο που κινούνται κυρίως άντρες στην αρχή είναι λίγο περίεργο. Φυσικά όταν ασχολείσαι με τη μοτοσυκλέτα κ εκτός αγώνων όσο να ναι έχεις μάθει να συναναστρέφεσαι περισσότερο με αντρες. Για μένα όμως ηταν λιγάκι πιο εύκολο γιατι υπήρχε ήδη η κυρία Ελένη Ρεβελτζη η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα που ασχολήθηκε με το ελληνικό dragster και όσο να ‘ναι ήταν κάτι που έκανε τα πράγματα πιο ευκολα… Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι δεν υπάρχουν φυλετικές διακρίσεις, οι κανονισμοί, οι κατηγορίες και η αντιμετώπιση είναι ίδια για όλους τους αθλητες. Όλοι βάζουμε στοχους, προσπαθούμε και στερούμαστε, όλοι αγωνιζόμαστε για το καλύτερο.
Μίλησέ μας για το dragster!
Σαν θεατής των αγώνων βλέπεις μόνο το αποτέλεσμα το οποίο είναι αρκετά ελκυστικό, τα πράγματα όταν τα ζεις από μέσα ειναι πολύ διαφορετικά. Ο κοσμος θεωρεί πως είναι απλά ενα χόμπυ που έχουμε για τα Σαββατοκύριακα. Δεν είναι όμως έτσι. Κάθε αθλητής που βλέπεις έχει προσπαθήσει πολύ, όλη την χρονιά έχει προπονηθεί πολύ, έχει στερηθεί πράγματα, κ έχει ξοδέψει πολλά λεφτά και δεν διαφέρει σε τίποτα από τους υπολοίπους αθλητές. Όλο αυτό ξεκίνησε στη Θέρμη Θεσσαλονίκης όπου διοργανώθηκε ο πρώτος επίσημος Αγώνας.
Από τότε μέχρι σήμερα η κατάσταση κ τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ. Ειδικά τα τελευταία τρία, τέσσερα χρόνια υπάρχει μεγάλη εξέλιξη τόσο στους αθλητές όσο και στις μοτοσυκλετες τους και μεγάλη βελτίωση σε ότι αφορά το κομμάτι της διοργάνωσης, αν και αντιμετωπίζουμε μεγάλο πρόβλημα όσον αφορά το χώρο διεξαγωγής των αγώνων, και είναι κρίμα γιατι το άθλημα βρίσκεται σε ανοδική πορεία και υπάρχει μεγάλη προσπάθεια κ θέληση απο όλους εμάς τους αθλητες να φτάσουμε το ελληνικό dragster σε ευρωπαϊκές προδιαγραφές.
Το θέμα του χώρου διεξαγωγής είναι ένα μεγάλο αγκάθι για μας και δεν ξέρω καν ποιος πρέπει να ενεργοποιηθεί για αυτό, γιατί μπορεί να κάνει κάτι και ο κρατικός μηχανισμός ή τη λύση να δώσει και κάποια ιδιωτική επένδυση. Πάντως, σε κανονικές συνθήκες αυτό δεν θα έπρεπε να είναι κομμάτι που να προβληματίζει τους αθλητές.
Τι ακολουθεί;
Στόχος μου είναι πρώτα από ολα το ελληνικό πρωτάθλημα στο οποίο για πρώτη φορά φέτος συμμετέχω ολοκληρωτικά, καθώς και να κάνω μια αξιοπρεπή εμφάνιση στην Τουρκία. Προσπαθούμε για το καλύτερο και ευελπιστούμε σε περισσότερες ευρωπαϊκές συμμετοχές… Ας ελπίσουμε να λυθούν κάποια στιγμη αυτά τα προβλήματα που μας κρατάνε πίσω, έτσι ώστε όλοι θεατές και αγωνιζόμενοι να απολαμβάνουμε υπέροχους αγώνες που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τους ευρωπαϊκούς!
