Από τη σελίδα της Σχολής Ποδοσφαίρου του ΠΑΟΚ Κουλούρας στο facebook
Σήμερα ξεκινάω προπόνηση, είναι η πρώτη μέρα που θα πάω για προπόνηση μετά τις καλοκαιρινές διακοπές.
Το όνομά μου είναι Αντώνης και πρέπει να σας ομολογήσω πως έχω αρκετό άγχος. Δεν ξέρω αν θα βρω όλους τους παλιούς μου φίλους. Μακάρι να μην άλλαζα τμήμα. Φέτος ο μπαμπάς λέει πως θα είμαι στα προ Junior. Θα είναι σίγουρα πιο δύσκολα, τους έβλεπα πέρυσι που κάνανε προπόνηση στο διπλανό γηπεδάκι και τους θαύμαζα, κάνανε ασκήσεις με τις μπάλες λες και ήταν σε μεγάλη ομάδα. Εγώ δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω!
Όλοι στο σπίτι με φωνάζουν Μέσσι, όταν έρχεται ο θείος μου από την Αθήνα, μου φέρνει κάθε φορά τη καινούρια μπλούζα του Μέσσι με το νούμερο 10. Το σιχαίνομαι το 10, θα ήθελα πάρα πολύ να γίνω τερματοφύλακας όμως ο μπαμπάς δεν με αφήνει. Λέει πως επειδή σουτάρω με το αριστερό πόδι, είναι κρίμα να χαραμιστώ… και γιατί θα χαραμιστώ αν παίζω τέρμα; Δεν μπορώ να καταλάβω τους μεγάλους! Πάντως εγώ, όταν παίζω με τα παιδιά στη γειτονιά, μπαίνω συνέχεια τερματοφύλακας και προσέχω μη με δει κανένας. Θα ήθελα πολύ να γίνω σαν και τον μπαμπά μου. Μου είχε πει πως όταν ήταν μικρός, όλοι τον βάζανε τέρμα επειδή δεν ήξερε καλή μπάλα.
Χθες το πρωί, βγήκαμε όλοι μαζί να αγοράσουμε τα αθλητικά για τη νέα σεζόν. Μαζί μας ήταν και η μαμά με τον μικρό μου αδερφό τον Αργύρη. Μπήκαμε στο μαγαζί όλοι μαζί αλλά πρώτος ήταν ο μπαμπάς. Πήγε κατευθείαν στα ποδοσφαιρικά παπούτσια. Λέει σε ένα κύριο που μας κοιτούσε από την αρχή με μισό μάτι, μήπως και κάνουμε καμία ζημιά, πως θέλει να δει τα καινούρια παπούτσια του Μέσσι… Πάλι αυτός ανάμεσά μας… ΜΕΣΣΙ… ΜΕΣΣΙ… ΜΕΣΣΙ…! Όλα Μέσσι. Ξέρω πως ήταν πολύ ακριβά γιατί είδα τη μαμά να του μιλάει και να του δείχνει το πορτοφόλι της! Άκουσα τον μπαμπά να της λέει «… εγώ θα του πάρω τα καλύτερα, δεν θέλω να του λείψει τίποτα».
Και ενώ είχαν ήδη αρχίσει τον κλασικό καυγά, από την πόρτα του μαγαζιού, βλέπω τον προπονητή που είχα πέρυσι στην ομάδα. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου. Δεν ξέρω γιατί αλλά νομίζω πως ο κύριος Αναστάσης είναι σαν να ακούει πολλές φορές τη σκέψη μου. Μαγικό! Στη προπόνηση, πολλές φορές, όταν έκανα κάτι λάθος έλεγα από μέσα μου
«δεν θα τα καταφέρω ποτέ…»
και τότε άκουγα τη φωνή του να λέει
«έλα, πάμε, μη στεναχωριέσαι, δεν πειράζει, θα τα καταφέρεις..»
Μαγικό!
Δεν μιλήσαμε, μάλλον είδε που οι δικοί μου τσακώνονταν, απλά με χαιρέτησε, έβαλε στη σακούλα κάτι που αγόρασε και έφυγε!
Το «μαρτύριο» με τα ψώνια ευτυχώς δεν κράτησε για πολύ αφού ο μπαμπάς ήξερε ακριβώς τι να αγοράσει και έτσι φύγαμε γρήγορα.
Το μεσημέρι φάγαμε νωρίς. Ο προπονητής μας είχε πει πως θα πρέπει να τρώμε 2 – 3 ώρες πριν τη προπόνηση για να προλάβω να χωνέψω.
Αμέσως μετά έπρεπε να ετοιμάσω τον νέο μου αθλητικό σάκο. Ο κύριος Αναστάσης μας είχε πει πως θα πρέπει να είμαστε συνεπείς και πειθαρχημένοι. Θα πρέπει να ετοιμάζουμε τον σάκο μας και να ξέρουμε ακριβώς τι έχει μέσα όπως κάνουμε και με τη τσάντα του σχολείου. Ο νέος μου σάκος είναι δίπατος, είχε δηλαδή από κάτω ξεχωριστή θήκη για τα παπούτσια μου. Δεν επιτρέπεται μας είπανε να πηγαίνουμε με τα ποδοσφαιρικά παπούτσια στη προπόνηση αλλά να τα φοράμε στα αποδυτήρια. Μέσα στο σάκο θα έπρεπε να βάλω αρκετά πράγματα. Μας είχαν δώσει μία ολόκληρη λίστα την προηγούμενη χρονιά. Ελπίζω να μην άλλαξε φέτος.
Η λίστα έγραφε:
1. Φανέλα (μετά την προπόνηση πρέπει να βγάζουμε τη βρεγμένη φανέλα και να φοράμε μια στεγνή και καθαρή).
2. Σετ προπόνησης (φανέλα, παντελονάκι, κάλτσες).
3. Παγούρι νερού (να έχετε πάντα νερό μαζί σας στην προπόνηση).
4. Επικαλαμίδες/Shin guards (ένας σωστός ποδοσφαιριστής δεν ξεχνά να φορέσει ποτέ τις επικαλαμίδες γιατί αυτές τον προστατεύουν από τραυματισμό).
5. Δεύτερο ζευγάρι κάλτσες και παπούτσια γυμναστικής (είναι καλό μετά την προπόνηση να αλλάζεις κάλτσες και παπούτσια γιατί έτσι προστατεύεις τα πόδια σου από δερματοπάθειες όπως μύκητες και επιπλέον τα ξεκουράζεις).
6.Φόρμες (οι φόρμες σε κρατάνε ζεστό μέχρι να πας σπίτι και έτσι σε προστατεύουν από κρυολογήματα και πιασίματα).
7. Πετσέτα (μια πετσέτα μπορεί να σας χρειαστεί στα διαλείμματα για να σκουπίσετε τον ιδρώτα σας).
8. Καπέλο (σας προστατεύει από τον ήλιο ιδίως τις καλοκαιρινές μέρες).
9. 2 επίδεσμοι (η επίδεση των αστραγάλων με επίδεσμο βοηθά στην προστασία από τραυματισμούς και πρέπει να φοριούνται όχι από το σπίτι αλλά λίγο πριν την έναρξη της προπόνησης).
10. Κουτί Πρώτων Βοηθειών: ένα μικρό κουτί πρώτων βοηθειών θα είναι καλό να υπάρχει πάντα στη τσάντα ενός ποδοσφαιριστή. Αυτό μπορεί να περιέχει τα βασικά για την αντιμετώπιση μικροτραυματισμών όπως αντισηπτικό για εκδορές, βαμβάκι, αιμοστατικούς επιδέσμους, χαζαπλαστ (τσιρότα), στικ για τσιμπήματα από έντομα, fenistil και πάγο σε μορφή σπρέϊ.
Αν δεν ήταν η μαμά να τα ελέγχει και να με βοηθάει, δεν ξέρω αν θα τα θυμόμουν όλα. Αφού έγραψα το όνομα και το επίθετό μου απ΄ έξω, η μαμά συμπλήρωσε και το νούμερο του κινητού της ώστε αν χαθεί ή μπερδευτεί με τη τσάντα κάποιου άλλου παιδιού, να μπορέσουν να επικοινωνήσουν μαζί της.
Η ώρα πλησιάζει και περιμένοντας με το μπαμπά στη στάση το λεωφορείο της σχολής η αγωνία μου μεγάλωνε.
Από μακριά είδα τα φώτα του μεγάλου λεωφορείου να αναβοσβήνουν. Δεν ξέρω γιατί, πάντα το κάνει αυτό ο κύριος Γιώργος. Είναι πολύ παράξενος άνθρωπος, μας λέει μέσα πολλές ιστορίες αλλά μάλλον λέει και πολλά ψέματα. Μας λέει πως στα νιάτα του έπαιζε μπάλα στον Ολυμπιακό, πως τον ζητούσε η Μπάγερν Μονάχου και τελικά όταν πήγε στη Γερμανία για δοκιμαστικά έμεινε εκεί και έπιασε μία πολύ καλή δουλειά σε εργοστάσιο με χρώματα. Συνηθίζει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού να μας περιγράφει φάσεις από αγώνες που έπαιξε όμως τις περισσότερες φάσεις τις είδα το προηγούμενο βράδυ στην αθλητική εκπομπή με τον μπαμπά… Πραγματικά πολύ παράξενο.
Στην τελευταία στάση ανέβηκε και ο Χάρης, είναι ο καλύτερός μου φίλος. Όλοι τον θαυμάζουν επειδή είναι ο καλύτερος παίχτης. Και εγώ τον θαυμάζω. Ο μπαμπάς βέβαια λέει συνέχεια πως δεν είναι κάλος, πως παίζει «βρώμικα», πως είναι μεγαλύτερος και άλλα τέτοια, όμως είναι φίλος μου και δεν με πειράζει που έχει τόσα ελαττώματα.
Επιτέλους, φτάσαμε στο γήπεδο… δεν άλλαξε και πολύ από πέρυσι. Νομίζω πως έχει μικρύνει λίγο. Μάλλον η ιδέα μου θα είναι. Όλα όμως έχουν μικρύνει, φτάνω και τις κρεμάστρες στα αποδυτήρια! Παράξενα πράγματα.
Κάθομαι στο παγκάκι που μου έδειξε κάποιος κύριος Θανάσης. Πρώτη φορά τον βλέπω. Μας είπε πολύ ευγενικά να φορέσουμε τη στολή προπόνησης, τις επικαλαμίδες με τις μακριές κάλτσες και τα ποδοσφαιρικά μας παπούτσια τα οποία, όπως είπε θα πρέπει να είναι πριν τη προπόνηση πάντα καθαρά και γυαλισμένα.. Το παιδί που καθόταν ακριβώς δίπλα μου θα πρέπει να ένιωσε πολύ άσχημα επειδή δεν είχε στολή προπόνησης ίδια με των υπολοίπων όμως ο κύριος Θανάσης του είπε να μην ανησυχεί και πως για πρώτη φορά δεν πειράζει. Έλεγξε μετά τα χέρια μας για να δει αν έχουμε κομμένα νύχια, μας παρακάλεσε να βγάλουμε ότι είχαμε κρεμασμένο στο λαιμό μας και να αφήσουμε μέσα στη τσάντα μας τα ρολόγια μας μαζί με τα λίγα χρήματα που μας έδωσαν οι γονείς μας.
Όταν όλα αυτά έγιναν βγήκαμε έξω και χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Για καλή μου τύχη, στην ομάδα μου προπονητής ήταν και πάλι ο κύριος Αναστάσης. Ξεκίνησε να μας μιλάει και να μας λέει «Πριν ξεκινήσει η προπόνηση ο οργανισμός μας είναι κρύος. Γι αυτό το λόγο δεν πρέπει να παίζουμε με την μπάλα για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο μυϊκού τραυματισμού. Όταν κλωτσάμε την μπάλα χωρίς να έχουμε κάνει προθέρμανση μπορούμε πολύ εύκολα να πάθουμε τράβηγμα η θλάση σε κάποιο μυ.» και τώρα θα ρωτήσει αν έχουμε κάποιο πρόβλημα υγείας, αν παίρνει κάποιος από εμάς φάρμακα ή αν έχουμε κάποιο τραυματισμό! Έτσι και έγινε… στο τέλος πρόσθεσε πως θα πρέπει να του λέμε πάντα αν μας πονάει κάτι, πονοκέφαλος ή κάποιος άλλος πόνος στο σώμα!
Λίγο πριν ξεκινήσει η προπόνηση, φτάνει λαχανιασμένος ο Στάθης. Όπως παλιά, έτσι και τώρα ο Στάθης αργεί επειδή κάνει μαθήματα αγγλικών. Ο κύριος μας είπε πως «Πάντοτε μεριμνούμε έτσι ώστε να φτάνουμε τουλάχιστον 10-15 λεπτά πριν από την έναρξη της προπόνησης στο γήπεδο.»
Καθίσαμε όπως παλιά στο χόρτο και ο κύριος άρχισε να μας μιλάει…
Μας είπε πως «Στην προπόνηση πρέπει πάντα να με ακούτε προσεκτικά. Δε μιλάμε με άλλους και δεν οχλαγωγούμε. Είναι πολύ σημαντικό να ακούμε προσεκτικά τις οδηγίες μου για να εκτελούμε σωστά την κάθε άσκηση. Στην προθέρμανση κάνουμε πάντα τις μυϊκές διατάσεις για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο τραυματισμού. Για τη σωστή προπόνηση απαιτείται σοβαρότητα και συνεργασία. Οι ασκήσεις πρέπει να εκτελούνται με όρεξη και ενέργεια όπως και στον αγώνα.»
Δεν άργησα να μπω στο κλίμα, τα θυμόμουν όλα, σα να μη πέρασε μια μέρα, τα ξέρω τόσο καλά που νομίζω πως του χρόνου δεν θα χρειαστεί να μας τα ξαναπεί κανένας.
Με το που τελείωσε η προπόνηση, πήγαμε αμέσως στα αποδυτήρια, αλλάξαμε φανέλα, κάλτσες και παπούτσια. Φόρμα δεν χρειάστηκε να φορέσουμε αφού ο καιρός είναι ακόμα ζεστός. Αυτό το κάνουμε το χειμώνα για να μην κρυώσουμε και αρρωστήσουμε!
Στη πόρτα μας περίμενε ο κύριος Αναστάσης και ένας ένας περνούσε από δίπλα του και του έδινε το κλασικό «κόλα 5» . Εγώ ήμουν ο τελευταίος, μου ζήτησε να περιμένω λίγο. Πήγε στο γραφείο και μου έφερε ένα μικρό δέμα. Ρώτησα «τι είναι αυτό»; Μου είπε πως τα πράγματα φέτος έχουν αλλάξει, πως θα πρέπει να δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα στο ποδόσφαιρο για να μπορέσουμε με σιγουριά να αποφασίσουμε στο μέλλον τι ακριβώς θα κάνουμε. Άνοιξα το πακέτο και είδα 2 μεγάλα, κίτρινα γάντια τερματοφύλακα που γράφανε με το χέρι στα «ξένα».. «Michael Noer»! Μου είπε πως είναι ο δικός σου Μέσσι.
Τον αγκάλιασα και ήθελα να κλάψω όμως ξέρω πως οι ποδοσφαιριστές και οι άντρες «δεν κλαίνε ΠΟΤΕ». Μου πρότεινε να με πάει αυτός στο σπίτι. Έπρεπε να ενημερώσω τη μαμά όμως. Μου έδωσε να την πάρω τηλέφωνο και είπε πως συμφωνεί και θα με περιμένει ο μπαμπάς κάτω από το σπίτι.
Μέσα στο αυτοκίνητο πραγματικά πίστευα πως διαβάζει τις σκέψεις μου, πως ξέρει ακόμα και τώρα τι σκέφτομαι. Κοιτούσα τα γάντια και ήθελα τόσο πολύ να τα φορέσω. «φόρεσέ τα…» άκουσα να λέει!
Πέρασε η ώρα και φτάσαμε γρήγορα. Μου δείχνει που μένει. «Μα εδώ παίζαμε μπάλα με τα παιδιά όλο το καλοκαίρι» του είπα! «Το ξέρω» μου απάντησε!
Λίγο πιο κάτω, βλέπω τον μπαμπά να με περιμένει. Ξέχασα πως φορούσα τα γάντια, κατέβηκα με αυτά στα χέρια. Κοντοστάθηκε, με κοίταξε και με αγκάλιασε. Τον είδα να κλαίει, είμαι σίγουρος… Μα πως, αφού οι άντρες και οι ποδοσφαιριστές δεν κλαίνε ποτέ!
Δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή ποτέ!!!!
Μόλις μπήκα σπίτι έκανα αυτό που ήξερα πολύ καλά από πέρυσι, έκανα μπάνιο και ντύθηκα καλά, έφαγα ένα πλήρες γεύμα πλούσιο σε υδατάνθρακες και πρωτεΐνες για να αναπληρώσω την ενέργεια που έχασα ήπια ένα ποτήρι χυμό για να αναπληρώσω τα υγρά που έχασα στη προπόνηση και κάθισα αμέσως στο γραφείο μου για να συνεχίσω τα μαθήματά μου.
Η μαμά και ο μπαμπάς διαβάζανε ένα νέο χαρτάκι που δώσανε από τη σχολή που έλεγε :
Νερό και προπόνηση
-Πόσο νερό μπορούμε να πιούμε πριν από την προπόνηση, κατά τη διάρκεια της προπόνησης και μετά την προπόνηση;
2 ποτήρια νερό, 2 ώρες πριν από την προπόνηση.
1 ποτήρι νερό, 15-20 λεπτά πριν από την προπόνηση.
½ ποτήρι νερό κάθε 15-20 λεπτά κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
3 ποτήρια νερό για κάθε 30 λεπτά για 3 ώρες μετά το τέλος της προπόνησης.
Η μέρα μου κύλισε τέλεια και όλα θα ήταν ακόμα πιο τέλεια αν δεν έπρεπε μετά το διάβασμα να παίξω και πάλι ποδόσφαιρο με τον μικρό μου αδερφό, τον …«Neymar», όπως μου αρέσει να τον φωνάζω!
(Τα ονόματα είναι φανταστικά, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική)
