Της Χαράς Ματεντζόγλου
Το όνομα του Λεωνίδα Κουτσούκη είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στον χώρο του αθλητισμού.
Πρόκειται για τον νεαρό ποδοσφαιριστή από την Ζάκυνθο που πριν δύο χρόνια περίπου διαγνώστηκε με λευχαιμία. Τότε οι δικοί του άνθρωποι και όχι μόνο κίνησαν γη και ουρανό ώστε ο νεαρός ποδοσφαιριστής να μπορέσει να μεταβεί στο εξωτερικό για μεταμόσχευση ….Και τα κατάφεραν…..
Πρόσφατα ο Λεωνίδας Κουτσούκης βραβεύτηκε στην 36η γιορτή του ΠΣΑΠ και συγκίνησε τους πάντες με την τεράστια ψυχική δύναμη που έχει και φυσικά με το ακαταμάχητο χαμόγελο του που δεν αποχωρίστηκε ούτε στιγμή όλο τον καιρό της περιπέτειας του.
Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή που μου έδωσε αυτήν την συνέντευξη και τον ευχαριστώ παρά πολύ που μας άνοιξε την καρδιά του.
Αναλυτικά η συνέντευξη του :
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ζάκυνθο στις 1/6/1995. Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στην ηλικία των 7 στις ακαδημίες του Ζακυνθιακού με προπονητή τον Στράτο Κουρούμαλο. Μετά τις Ακαδημίες του Ζακυνθιακού πήγα στις ακαδημίες του Ατρόμητου όπου και έπαιξα στην κ15 και στην κ17 και την 3η χρόνια με έδωσαν δανεικό στον όμιλο Περιστεριού όπου και ανεβήκαμε στην Γ Εθνική.
Μετά από το Περιστέρι την αμέσως επόμενη χρόνια αφού έμεινα ελεύθερος από τον Ατρόμητο, πήγα στον Λεβαδειακό για ένα χρόνο. Μετά επέστρεψα στο νησί για να παίξω επαγγελματικά στην Ζάκυνθο.
-Πως ανακάλυψες και πότε το πρόβλημα υγείας που είχες;
Λ.Κ. “Το πρόβλημα υγείας που μ εμφανίστηκε το κατάλαβα αργά για την ακρίβεια είχε περάσει ένας μήνας. Ένιωθα πάρα πολύ κούραση και ατονία δεν μπορούσα να τρέξω ούτε 10 μέτρα. Κάποια στιγμή ένιωσα ένα πρήξιμο στη σπλήνα μου οπότε εκεί κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Έκανα έναν υπέρηχο έδειξε ότι η σπλήνα είχε διογκωθεί και από 12 που ήταν το όριο είχε φτάσει 18 εκατοστά και υπήρξε σοβαρός κίνδυνος! Έκανα παράλληλα εξετάσεις αίματος και από κει με έστειλαν κατ ευθείαν στο Ρίο όπου και νοσηλεύτηκα.
-Πέρασες από την μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής σου. Πόσο καιρό διήρκεσε η περιπέτεια αυτή και ποια ήταν τα συναισθήματα σου τότε;
Λ.Κ. “Η περιπέτεια μου διήρκεσε περίπου δύο χρόνια. Τον πρώτο καιρό μέχρι να μου πουν τι έχω και γενικά όταν ξεκίνησα τις χημειοθεραπείες και άρχισα να χάνω τα μαλλιά αλλά και να αλλάζω κατά κάποια τρόπο, ένιωσα άσχημα, στεναχωρήθηκα πολύ αλλά ευτυχώς είχα πολλούς ανθρώπους δίπλα μου που με βοήθησαν ψυχολογικά.
-Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που σε βοήθησαν;
Λ.Κ. “Είχα πάρα πολλούς ανθρώπους δίπλα μου και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ! Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι φυσικά ήταν οι γονείς μου, που ήταν μέρα νύχτα δίπλα μου χωρίς να παραπονεθούν ούτε δευτερόλεπτο και τους είμαι πραγματικά ευγνώμων. Επίσης ο κ. Λεωνίδας Μαλιουφας, που έκανε τα πάντα για μένα κίνησε γη και ουρανό και το ευχαριστώ επίσης για όλα.
-Μετά από τόσο καιρό επέστρεψες δυνατός και μάλιστα σε είδαμε στην 36η γιορτή του ΠΣΑΠ να παραλαμβάνεις ένα ειδικό τιμητικό βραβείο. Πως αισθάνεσαι;
Λ.Κ. “Ένιωσα πραγματικά πάρα πολύ όμορφα την ημέρα της βράβευσης, ήταν πραγματικά τιμή μου που ήμουν και εγώ ανάμεσα σε τόσο σπουδαίους και αξιόλογους αθλητές. Θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τον ΠΣΑΠ και φυσικά την εθνική Ελλάδος που ήταν όλοι δίπλα μου και με στήριξαν οικονομικά, όπως επίσης και όλες οι ποδοσφαιρικές ομάδες.
-Η ανταπόκριση του κόσμου και η βοήθεια τους ήταν τεράστια. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που δεν σε γνωρίζουν αλλά σε θεωρούν δικό τους άνθρωπο. Τι θα ήθελες να πεις σε όλους αυτούς;
Λ.Κ. “Θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο που ευαισθητοποιήθηκε με την υπόθεση μου και συνεισέφερε έστω με ένα ευρώ από το υστέρημα του. Η πράξη και η κίνηση μετράει κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα!
–Είσαι πραγματικά άξιος μαχητής της ζωής αφού καθ όλη την διάρκεια της περιπέτειας σου δεν έχασες το χαμόγελο σου. Αντλούσες από κάπου δύναμη; Ήρθες πιο κοντά στον Θεό;
Λ.Κ. “Να σας πω την αλήθεια διάβαζα θρησκευτικά βιβλία προσευχόμουν ζητούσα την βοήθεια του Θεού. Σίγουρα ήρθα πιο κοντά με το Θεό και έμαθα πιο πολλά πράγματα γι Αυτόν και για τα θαύματα του από ιστορίες άλλων ανθρώπων που είχαν περάσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας.
-Είδαμε σε μια ανάρτηση σου να αναφέρεις το εκκλησάκι στο Ρίο ”Παναγία η Βοήθεια”. Το επισκεπτόσουν συχνά;
Λ.Κ. “Ναι το εκκλησάκι του Ρίου το επισκεπτόμουν συχνά γιατί έπαιρνα δύναμη και προσευχόμουν. Επίσης κοινωνούσα συχνά και επίσης με ευλογούσε πολύ συχνά και ο πάτερ Χαρίτος που τον ευχαριστώ πραγματικά γιατί μου έδινε πάρα πολύ δύναμη.
-Γύρισες από το Αμβούργο απ όπου υποβλήθηκες σε μεταμόσχευση μυελού των οστών. Σε τι στάδιο βρίσκεται τώρα η υγεία σου; Τι σου λένε οι γιατροί; Θα επιστρέψεις στον αθλητισμό και στο γήπεδο;
Λ.Κ. “Με βάση τις εξετάσεις που κάνω όλα δείχνουν ότι είναι καλά, δόξα τω Θεό. Οι γιατροί μου λένε να προσέχω αρκετά, να προσέχω να μην αρρωστήσω και να μην κολλήσω κάποιο μικρόβιο, γιατί είμαι αδύναμος ακόμα και παίρνω φάρμακα τα οποία με επηρεάζουν μεν αλλά όλα θέλουν τον χρόνο τους. Ήταν κάτι πολύ δύσκολο και ευχαριστώ το Θεό που πλέον είμαι καλύτερα. Τώρα το αν ξανάπαίξω ποδόσφαιρο, θα εξαρτηθεί από το πως θα είμαι και το πως θα νιώθω. Προς το παρόν αυτό είναι αδύνατον, αλλά ίσως στο κοντινό μέλλον να επιχειρήσω να προσπαθήσω αν και 
εφόσον μου το επιτρέψουν οι γιατροί”.
-Τι σου έλειψε περισσότερο όλον αυτόν τον καιρό;
Λ.Κ. “Μμου έλειψε γενικά η ζωή, το να μπορώ να κάνω πράγματα όπως παλιά, να πάω για καφέ με τους φίλους μου, να πάω να παίξω ποδόσφαιρο, να πάω ένα ταξίδι, απλά και όμορφα πράγματα της ζωής, Το να βρίσκομαι ξανά σπίτι μου και όχι στα νοσοκομεία…”
-Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις σε όλα τα νέα παιδιά που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με σένα; Αξίζει να παλέψεις και να ελπίζεις; Με πολύ πίστη και ελπίδα γίνονται όλα αληθινά;
Λ.Κ. “Το μήνυμα που θα ήθελα να στείλω είναι να έχουν πίστη μέσα τους και να είναι δυνατοί να μην τα παρατήσουν, να μην σκέφτονται καν το πρόβλημα υγείας και να κάνουν όνειρα για το μέλλον τους. Να είναι σίγουροι πως θα το ξεπεράσουν και να σκέφτονται πάντα θετικά, ποτέ αρνητικά αυτός είναι άλλωστε ο μεγαλύτερος εχθρός της αρρώστιας το να έχεις την ψυχολογία στα ύψη! Ένας άνθρωπος μπορεί να καταφέρει πολλά με το να ελπίζει και να παλεύει για κάτι που θέλει πολύ, πόσο μάλλον για ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Με πολύ πίστη και ελπίδα πιστεύω πως ναι, μπορούν να γίνουν θαύματα και να ξεπεραστεί ακόμα και το πιο δύσκολο εμπόδιο!”
Επίσης, κάτι που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι όποιος μπορεί να γίνει εθελοντής δότης μυελού των οστών γιατί σίγουρα κάποιος συνάνθρωπος τον χρειάζεται και μπορεί με αυτόν τον τρόπο να σώσει μια ζωή. Η διαδικασία πλέον είναι πάρα πολύ απλή και στην ουσία είναι σαν να δίνεις αίμα!
Εύχομαι πραγματικά υγεία σε όλον τον κόσμο και να μην αγχώνονται για τίποτα στην ζωή τους. Η υγεία είναι το πιο σημαντικό!
Επιμέλεια : Χαρά Ματεντζόγλου
