Του Γιώργου Χαρισιάδη
Tip : Σε αυτή τη στήλη θα γίνεται, μετά το πέρας κάθε αγωνιστικής, μια ευρύτερη ανάλυση για τα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα.
Ας κρατήσουμε στην άκρη τη νίκη του Παναθηναϊκού και ας επικεντρωθούμε στην γενική του παρουσία εντός παρκέ. Επιτέλους έσπασε το αρνητικό σερί και ας είναι και με νίκη για ένα πόντο, όμως τα γεγονότα είναι τα εξής:
• Έπαιζε με τη χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης (δε θέλω να τη μειώσω, όμως πραγματικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της Ευρωλίγκα)
• Είχε απουσίες
• Κόντεψε να χάσει το ματς
• Κέρδισε αλλά οι φίλαθλοι δεν είναι ευχαριστημένοι με την εικόνα της ομάδος τους.
Ας τα αναλύσουμε. Αντιμετωπίζεις εντός έδρας την κατώτερη Νταρουσάφακα, ένα παιχνίδι που περιμένουν όλοι ότι για να χάσεις πρέπει να συμβεί κάτι εξωφρενικά απίστευτο, κάτι το απίθανο. Κι όμως ο Παναθηναϊκός επέτρεψε στους «Τούρκους» να πιστέψουν ότι μπορεί να κερδίσουν. Το παιχνίδι στην 4η περίοδο ήταν μέχρι και ισόπαλο. Στο 2:30 πριν το φινάλε, έχασαν οι φιλοξενούμενοι 3 διαδοχικές επιθέσεις, με δύο συνεχόμενα επιθετικά ριμπάουντ και η τελευταία από τις 3 επιθέσεις ήταν 1 εντελώς αμαρκάριστο σουτ 3 πόντων.
Θεωρώ οποιαδήποτε άλλη ομάδα αν αγωνιζόταν χτες, θα έφευγε με το διπλό από το ΟΑΚΑ. Eνώ κατά διαστήματα βλέπαμε όμορφες συνεργασίες (κυρίως από τα χέρια του Καλάθη) και πολύ καλές άμυνες, υπήρχαν και διαστήματα που δεν ήξεραν τι να κάνουν τη μπάλα στην επίθεση. Σε αυτό οφείλεται κατά τη γνώμη μου, η απουσία κλασσικών σουτέρ από το φετινό ρόστερ. Αν το δούμε εκ των πραγμάτων, οι μόνοι παίκτες με αξιόπιστο σουτ από την περιφέρεια είναι ο Λοτζέσκι και ο Λάνγκφορντ. Ο ένας μια είναι τραυματίας μια παίζει και ο δεύτερος είναι 36 χρονών. Όταν δεν απειλείς από την περιφέρεια, γίνεσαι προβλέψιμος, προσαρμόζεται η άμυνα σε αυτό και παίρνει και ψυχολογία.
Ο Παππάς ενώ ξεκίνησε καλά, στο 2ο ημίχρονο κυριολεκτικά «τα σπάσε». Ο Τόμας το ίδιο. Σημαντική ήταν βέβαια για ένα ακόμα ματς η απουσία του Παπαπέτρου, ιδίως για τη βρώμικη δουλειά που κάνει. Ευτυχώς ήταν σταθερός ο Γκιστ για άλλο ένα ματς και το φετινό πρότζεκτ του Παναθηναϊκού, ο Μήτογλου, επιτέλους έκανε μια μεστή-τρομερή εμφάνιση σε όλες τις πλευρές του παρκέ. (όχι δηλαδή να βάζε 10 πόντους και να έκανε 4 λάθη και χαζά φάουλ στην άμυνα) Ήταν εξαιρετικός, ήταν ο MVP, ήταν το μόνο ευχάριστο που μπορώ να διακρίνω από το χτεσινό παιχνίδι των πρασίνων. Ρεκόρ καριέρας και σε πόντους και στο σύστημα αξιολόγησης. Εύχομαι να είναι το χτεσινό παιχνίδι, ένα από τα πολλά που θα διαπρέψει για την ομάδα του.
Game Stats: #Paobc – #Darussafaka#euroleague #panathinaikosBC #basketball #GameON #PAODTI @EuroLeague pic.twitter.com/3jpnLcIk8y
— Panathinaikos BC (@paobcgr) December 14, 2018
Και αυτό το λέω, διότι παρά τη νίκη συνεχίζει να επικρατεί γκρίνια στις τάξεις των οπαδών. Όλοι περίμεναν να κατατροπώσουν την Νταρουσάφακα και όχι να δεινοπαθούν για να πάρουν απλά τη νίκη. Και εδώ θέλω να σταθώ για λίγο στον προπονητή της ομάδος και σε κανέναν άλλον από το τεχνικό επιτελείο ή τους παίκτες. Αν εγώ (υποθετικά μιλώντας) έβλεπα την ομάδα μου να μην αποδίδει όπως θα ήθελα ή να ψάχνεται ακόμα για να βρει τα πατήματα της, θα με πείραζε 3 φορές περισσότερο να ακούω τον προπονητή μου να βγαίνει και να προσπαθεί να δικαιολογηθεί. Γιατί βγαίνει και δηλώνει ότι ο Καλάθης ήταν τραυματίας από το 3ο λεπτό;;
Πρώτον, μπορούσε να μην τον χρησιμοποιήσει αφού εκδηλώθηκε ξαφνικός τραυματισμός και δεύτερον είναι σαν να μειώνει τους υπόλοιπους γκαρντ της ομάδος. Φυσικά και δεν υπονοώ ότι ο Καλάθης δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα, όμως εγώ το εκλαμβάνω διαφορετικά. Ότι δηλαδή δε μπορούσε να βάλει και κάποιον άλλον. Επομένως, προσοχή λίγο στις δηλώσεις και δε χρειάζεται να δικαιολογηθεί και να απολογηθεί γιατί δεν έριξε 100αρα στην Νταρουσάφακα ή γιατί δεν κέρδισε με 20 πόντους διαφορά. Ένα «Ήμασταν κατώτεροι από αυτό που θέλαμε, δουλεύουμε καθημερινά για να βελτιωθούμε και περιμένουμε τους τραυματίες να επανέλθουν και να αποκτήσει η ομάδα χημεία» είναι αρκετό. Νομίζω αυτό από μόνο του σαν δήλωση αρκεί. Και ένα «φάουλ» ακόμα στο αγωνιστικό κομμάτι ήταν και πάλι το rotation. Στην 3η περίοδο δε θυμάμαι να έγιναν αλλαγές πριν το 1:30. Και δεν καταλαβαίνω και το λόγο.
Δεν πήραν ανάσες οι παίχτες και το ματς είχε μια ακόμα περίοδο. Δεν κέρδιζε ο Παναθηναϊκός για 20 πόντους ώστε να χαλαρώσει στην 4η. Θα έπρεπε να γίνει τουλάχιστον μέσα στην 3η περίοδο συνολικά μια αλλαγή 5αδας. Οι «Τούρκοι» στην περίοδο αυτή άλλαξαν πολλές φορές σχήμα για να διαχειριστούν την κούραση και να μπερδέψουν και τον Παναθηναϊκό.
Θα κλείσω λέγοντας πως οι 2 αγώνες που ακολουθούν θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Με Ρεάλ εκτός και Αρμάνι εντός, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και χρειάζεται πολύ καλή διαχείριση, κυρίως πνευματική. Επίσης, δε ξέρω πλέον ποιος είναι ο στόχος της ομάδος. Θα έλεγα πως στο ξεκίνημα της σεζόν ήταν η 4αδα. Τώρα θα τολμήσω να πω ότι είναι η παρουσία στην 8αδα σε οποιαδήποτε θέση. Ο δρόμος είναι πολύ δύσκολος και το επίπεδο έχει ανέβει πολύ περισσότερο σε σχέση με πέρυσι.
Πρέπει να βρεθούν λύσεις άμεσα για να μη χαθεί και το τρένο της 8αδας. Φέρνω πάντοτε το χειρότερο σενάριο σαν παράδειγμα για να υπενθυμίσω ότι για κάποια πράγματα που θεωρούταν αυτονόητα, δεν πρέπει να πάψουμε να μαχόμαστε και να δουλεύουμε καθημερινά. Πάντως δεν είναι λύση να κατεβάζουμε και συνεχώς τις προσδοκίες και τους στόχους μας για να είμαστε ευχαριστημένοι. Άλλα δεν πρέπει και να κοιτάμε και πολύ μακριά και να εστιάζουμε σε κάθε παιχνίδι, ώστε να έρθει και το επιθυμητό τελικό αποτέλεσμα.
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι, τα λέμε την επόμενη βδομάδα.
ΥΓ.1 Για άλλη μια φορά συγχαρητήρια στον Ντίνο Μήτογλου για την επιμονή που δείχνει και τη δουλειά που αντικατοπτρίζεται στο παρκέ παιχνίδι με παιχνίδι.
ΥΓ.2 Γνωρίζω πολύ καλά ότι υπάρχει πίεση, όμως δεν πρέπει να φορτώνουμε περαιτέρω τους παίχτες με γκρίνιες και «απειλές».
ΥΓ.3 Δε θέλω να φανταστώ τι θα γίνει σε ενδεχόμενο 0/2 στα ευρωπαϊκά παιχνίδια που ακολουθούν. Πάντως όπως συνηθίζω να λέω, όλα για κάποιο λόγο γίνονται..!
