Θλίψη προκαλεί στον καλλιτεχνικό χώρο η είδηση ότι ο Τάκης Σπυριδάκης άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 61 ετών. Ο γνωστός ηθοποιός έχασε την πολύχρονη μάχη που έδινε με τον καρκίνο, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια του, φίλους και συνεργάτες.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη με την ταινία «Γλυκιά Συμμορία», ενώ ο ρόλος του ως «Μπαλούρδος» στο φιλμ «Λούφα και Παραλλαγή» τού έδωσε μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Έγινε ιδιαίτερα αγαπητός και μέσα από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις που συμμετείχε, ενώ σημαντική ήταν η παρουσία του και στο θέατρο.
Ποιος ήταν ο Τάκης Σπυριδάκης
Γεννήθηκε στην Αίγινα στις 4 Φεβρουαρίου 1958 και ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Ήταν απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχε συμμετάσχει σε 13 ταινίες, ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία «Ο Κήπος του Θεού», της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ο Τακης Σπυριδάκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη, ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας «Γλυκιά Συμμορία», σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983). Για την ερμηνεία του εκείνη απέσπασε το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τον ίδιο χρόνο. Αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περάκη (1984).
Ακολούθησαν η «Πρωινή Περίπολος» (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), «Προστάτης Οικογένειας» (Νίκος Περάκης, 1997), «Αυτή η Νύχτα Μένει» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), «Μαύρο Γάλα» (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), «Κανείς δεν χάνει σε Όλα» (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), «Φτηνά Τσιγάρα» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), «Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» (Νίκος Περάκης, 2005), «Ισοβίτες» (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και «4 Μαύρα Κοστούμια» (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).
Το 1989 έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Βέρα Κρουζ», που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο αντίστοιχο Φεστιβάλ, τιμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας, το 1990.