Γράφει ο Αχιλλέας Υφαντίδης, Εκπαιδευτής – Επιστημονικός Συνεργάτης και Ψυχολόγος στις μικρές Εθνικές Ομάδες Ποδοσφαίρου
Λένε ότι σημασία δεν έχει αν θα πέσεις επτά φορές, αρκεί να σηκωθείς οκτώ.
Πολύ ελλιπής και πρόχειρη αυτή η προσέγγιση.
Γιατί δεν λαμβάνει υπ’ όψιν δύο βασικές παραμέτρους.
Πρώτη παράμετρος.
Πόση ενέργεια και ψυχική δύναμη θα έχεις κάθε φορά που σηκώνεσαι; Γιατί κάποιοι πέφτουν και πεισμώνουν και κάποιοι πέφτουν και απογοητεύονται. Κάποιοι πέφτουν και σηκώνονται πιο δυνατοί και κάποιοι πέφτουν και σηκώνονται διαλυμένοι. Σωματικά, πνευματικά και κυρίως ψυχικά.
Σηκώνονται άδειοι, φοβισμένοι, πληγωμένοι, απελπισμένοι. Σηκώνονται και ερμηνεύουν διαφορετικά το ίδιο περιβάλλον που υπήρχε όταν έπεφταν. Άλλοι πλέον το αντιμετωπίζουν με ενθουσιασμό ως μία νέα ευκαιρία και άλλοι πλέον το ερμηνεύουν με καχυποψία. Με θυμό. Με θολή ματιά.
Δεύτερη παράμετρος.
Γιατί στην ευχή έχεις πέσει εφτά φορές; Τι φταίει; Ο αντίπαλος, το περιβάλλον ή εσύ ο ίδιος; Γιατί άλλοι δεν πέφτουν και πέφτεις εσύ τόσο πολύ; Είσαι αδύναμος; Δεν είσαι τόσο ευέλικτος και προσαρμοστικός; Ή απλά είσαι ο εύκολος στόχος των άλλων;
Ελάχιστοι κάθονται να αναλύσουν στα σοβαρά τις αιτίες που πέφτουν. Και από αυτούς τους ελάχιστους, ακόμη λιγότεροι αλλάζουν και βελτιώνονται έτσι ώστε να μην πέφτουν πια τόσο συχνά.
