Γράφει η συνεργάτιδα μας, Νίκη Κελεσίδου
Καραντίνα, ιός, μάσκα. Ανεργία, παραπληροφόρηση, κρίση. Μετανάστες, βία, φασισμός. Αβεβαιότητα, άγχος, εκνευρισμός.
Οι λέξεις των ημερών, οι λέξεις των τελευταίων μηνών… Δεν υπάρχει άνθρωπος ανεπηρέαστος από αυτήν την κατάσταση. Όλοι καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις που καθημερινά προκύπτουν. Καθένας από τη δική του μεριά, καθένας με τον δικό του τρόπο, αλλά όλοι παλεύουμε.
Και παρόλο που το γεγονός αυτό από μόνο του μπορεί να αποτελέσει την αρχή για μια αλληλέγγυα πια κοινωνία, για ανθρώπους ενωμένους απέναντι στο κακό, παρατηρείται ακριβώς το αντίθετο. Πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά απλά και μόνο για να προσβάλλουν και να καλύψουν συσσωρευμένα κόμπλεξ, φωνές υψώνονται σε υπερβολικά τρελό βαθμό με αποκλειστικό σκοπό την προσωπική εκτόνωση, μυαλά ερμητικά κλειστά που εκδηλώνουν τα έντονα συναισθήματα τους μόνο με βία κι ένας κόσμος που κατά κοινή ομολογία πρέπει να αλλάξει, αλλά μάλλον με τρόπο μαγικό. Γιατί ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει με το αραλίκι στον καναπέ και τα “μπεεεε”σε σχόλια αναρτήσεων. Ούτε με τον καφέ και το ποτό σε ένα μαγαζί, που πλέον δεν αποτελεί και δεδομένο τρόπο διασκέδασης.
Οι περισσότεροι προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα κλείστηκαν στον εαυτό τους. Περιόρισαν τη σκέψη τους στις προσωπικές τους ανάγκες και δεν είναι σε θέση να δουν ότι ακριβώς το ίδιο, ίσως και περισσότερο, μπορεί να υποφέρει και ο συνάνθρωπος τους. Οι συζητήσεις χάθηκαν, οι προσωπικές επαφές κρύφτηκαν πίσω από tik tok και μηνύματα. Το δάχτυλο κουνιέται πολύ εύκολα πλέον προκειμένου να τονιστούν λάθη και να μειωθεί κάποιος. Και οποιαδήποτε θετική πράξη κατακρίνεται, γιατί το λόγο πλέον έχουν οι άρχοντες του καναπέ. Οι επαναστάτες των ανορθόγραφων σχολίων και του υβριστικού λόγου. Αυτοί που ξέρουν, αλλά τολμούν να πάρουν θέση μόνο πίσω από μια οθόνη.
Απόψεις όμως υπάρχουν κι άλλες. Μα δεν ακούγονται. Όχι όλες τουλάχιστον. Πολλοί διστάζουν, γιατί θεωρούν ότι τα λόγια και οι κινήσεις τους δε θα έχουν αντίκτυπο, άλλοι θεωρούν ότι είναι αρκετό απλά και μόνο που τίθεται σε συζήτηση ένα θέμα. Όμως κανείς δεν πρόκειται να μείνει στην ιστορία για κάτι που σκέφτηκε ή για μια απλή κουβέντα που καταλάθος του ξέφυγε σε μια συζήτηση. Θέλει χαρακτήρες δυνατούς που θα δώσουν το παράδειγμα ακόμα και με την πιο μικρή και απλή χειρονομία. Αυτούς τους τρελούς, που είναι πρόθυμοι να παραβλέψουν κάθε διαφορά, προκειμένου να συνεργαστούν για ένα γενικότερο καλό. Θέλει ανθρώπους μορφωμένους, όχι με πιστοποιήσεις και διδακτορικά, αλλά με εκείνη την υπέροχη κοινωνική μόρφωση, που έχει την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά για οδηγό.
Δεν έχει σημασία από που προέρχεσαι, τι είναι αυτό που θα κάνεις, ούτε πόσο δύσκολο θα είναι. Σημασία έχει να μη μένεις στάσιμος. Να αγωνίζεσαι για ό,τι σε εκφράζει. Να προσπαθείς με τον δικό σου τρόπο, όποιος κι αν είναι αυτός, να κάνεις τη διαφορά. Να μην ακολουθείς τη μάζα. Να ξεχωρίζεις. Να μη μένεις στα λόγια. Να κάνεις πράξη αυτό που σκέφτεσαι. Να αποτελείς έναυσμα και για τους υπόλοιπους. Η άποψη σου σίγουρα μετράει και μπορεί να είναι ισχυρή. Αποκτά όμως πολύ μεγαλύτερο νόημα και περισσότερη δύναμη όταν γίνεται πράξη. Έτσι αλλάζει ο κόσμος. Με το παράδειγμα σου.
