Η μεγάλη νίκη επί της Γαλλίας του Ζιντάν και του Τρεζεγκέ στα προημιτελικά τροφοδότησε εκ νέου το “ντεπόζιτο του ενθουσιασμού” στις τάξεις της Εθνικής Ομάδας και απογείωσε τα όνειρα των Ελλήνων φιλάθλων. Τόσο που η φορμαρισμένη Τσεχία του Πάβελ Νέντβεντ, για πολλούς φαβορί για το Κύπελλο, δεν τρόμαζε κανέναν. Μία φράση υπήρχε πια στο μυαλό και τα χείλη όλων…
Ο Ότο Ρεχάγκελ δεν φρέναρε τη χαρά και τον ενθουσιασμό των ποδοσφαιριστών του. Χάρηκε και πανηγύρισε μαζί τους τις προηγούμενες επιτυχίες, προέτρεψε τους Έλληνες φιλάθλους να γιορτάσουν, όμως όλα σε στιλ… γερμανικό. Ο αρχηγός Θοδωρής Ζαγοράκης επίσης δεν έκρυβε τη χαρά του, όμως διατηρούσε την ψυχραιμία του. Η ομάδα κρατήθηκε προσγειωμένη και σοβαρή, χωρίς ωστόσο να βάλει φραγμούς στα όνειρά της. Και όλοι μαζί οι διεθνείς εισέπρατταν την αγάπη και τη θετική ενέργεια των απανταχού Ελλήνων.
Η Τσεχία διέθετε σπουδαίους παίκτες. Ο “αρτίστας” Πάβελ Νέντβεντ, ηγέτης της Γιουβέντους και της εθνικής του ομάδας με μεγάλες διακρίσεις, κάτοχος της “χρυσής μπάλας” την προηγούμενη χρονιά, ένας δημιουργικός χαφ που έκανε ωστόσο και όλα τα υπόλοιπα: σκόραρε, αμυνόταν όταν έπρεπε. Ακόμη, ο σπουδαίος τερματοφύλακας Πετρ Τσεχ, ο Ροζίτσκι, ο Πομπόρσκι, ο γιγαντόσωμος Γιαν Κόλερ και 1ος σκόρερ του τουρνουά του 2004 Μίλαν Μπάρος…
Το παιχνίδι ξεκινά με την Τσεχία να έχει την πρωτοβουλία και να προσπαθεί να δημιουργήσει φάσεις. Η Ελλάδα αμύνεται οργανωμένα. Ως ομάδα -και όχι μόνον οι αμυντικοί- όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια. Ο Μιχάλης Καψής με το πάθος, την ταχύτητα και το άλμα του αφήνει εκτός αγώνα τον δίμετρο Κόλερ, ο Δέλλας αγωνίζεται σαν Κολοσσός, ο Νικοπολίδης εξουδετερώνει ό,τι και με όποιον τρόπο εξαπολύουν οι Τσέχοι προς την εστία του και οι υπόλοιποι τα δίνουν όλα. Οι Τσέχοι έχουν και ένα δοκάρι… Το πρώτο ημίχρονο κυλά σε αυτό το τέμπο μέχρι το 39ο λεπτό, όταν ο Νέντβεντ τραυματίζεται και αποχωρεί. Ατυχία για την Τσεχία που χάνει τον καλύτερο παίκτη και ηγέτη της, αλλά μικρή η αλλαγή στην εικόνα του δευτέρου μέρος. Οι αντίπαλοι φτιάχνουν ευκαιρίες, υπάρχουν κίνδυνοι, όμως οι φάσεις τελειώνουν είτε με τις επεμβάσεις του Αντώνη, είτε με την αστοχία των Τσέχων. Από την άλλη προσπαθούμε, τρέχουμε, κλέβουμε μπάλες και δημιουργούμε λίγες ευκαιρίες, που δεν έχουν ευτυχή κατάληξη.
Το παιχνίδι κλείνει στο 0-0. Ο κανονισμός προβλέπει παράταση και πέναλτι, αλλά υπάρχει μια ιδιομορφία. Δεν είναι ακριβώς το “χρυσό γκολ”, με το οποίο το ματς σταματά αυτόματα, όμως αν μία ομάδα σκοράρει στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης, το δεύτερο δεν θα αρχίσει ποτέ: ο κανονισμός του ασημένιου γκολ.
Στην παράταση έχει περάσει και ο Βασίλης Τσάρτας. Το ρολόι στο Ντραγκάο, το γήπεδο του θριάμβου της πρεμιέρας επί της οικοδέσποινας του τουρνουά, σημαδεύει το τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης. Κερδίζουμε κόρνερ. O “mister 10” το εκτελεί με το μαγικό αριστερό του πόδι στο πρώτο δοκάρι. Πετάγεται ο Κατσουράνης αλλά δεν βρίσκει τη μπάλα. Δίπλα του και λίγο πίσω του έρχεται ο Δέλλας. Ο Κολοσσός σκύβει για να πετύχει την κεφαλιά, το καταφέρνει και από το ένα περίπου μέτρο εκτελεί τον ξαφνιασμένο Τσεχ.
Ο αγώνας ολοκληρώνεται. Η Ελλάδα έχει απογειωθεί προς τον τελικό. Οι χοροί έχουν (ξανα)αρχίσει… και στις 4 Ιουλίου θα φαινόταν αν θα σταματούσαν ή θα συνεχίζονταν για πάντα…
δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ
Ελλάδα: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Δέλλας, Μπασινάς (71΄ Γιαννακόπουλος), Ζαγοράκης, Χαριστέας, Φύσσας, Βρύζας (91΄ Τσιάρτας), Καψής, Καραγκούνης, Κατσουράνης
Τσεχία: Τσεχ, Γκριγκέρα, Γκάλασεκ, Μπολφ, Γιανκουλόβσκι, Πομπόρσκι, Κόλερ, Ροσίτσκι, Νέντβεντ (39΄ Σμίτσερ), Μπάρος, Ουϊφαλούζι
