Θυμίζουν στρατιώτες που γυρίζουν από τον πόλεμο ηττημένοι. Κι ας έδωσαν την ψυχή τους, κάθε ικμάδα της δύναμής τους, για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό: την πύρινη λαίλαπα, που σάρωσε τη βόρεια Εύβοια.
Είναι οι ντόπιοι πυροσβέστες που συναντήσαμε να περιπολούν στο καμένο δάσος, στην περιοχή της Λίμνης. Πρόσωπα μαυρισμένα ακόμη από την καπνιά κι ας πέρασαν μέρες πολλές από τότε που η τεράστια πυρκαγιά τέθηκε υπό έλεγχο.
Στο βλέμμα τους διακρίνεις κάτι απόκοσμο. Σαν τους πολεμιστές που περιδιαβαίνουν αμίλητοι, τσακισμένοι το πεδίο της μάχης, μέσα σε νεκρούς και τραυματίες. Στη δική τους περίπτωση τα «θύματα» είναι γύρω τους και είναι εκατομμύρια καμένα δέντρα, πεύκα και έλατα! «Έχω καεί μέσα στις φωτιές επί επτά ημέρες και ντρέπομαι να αντικρίσω στα μάτια τους γείτονές μου, τους κατοίκους της περιοχής, τους φίλους μου, μετά την τραγωδία με τη φωτιά» λέει περίλυπος στη «δημοκρατία» ένας πυροσβέστης από χωριό της Λίμνης. Είναι πρόθυμος να μας πει το όνομά του. Τον προτρέπω να μην το κάνει. Είναι όμως στη διάθεση της «δημοκρατίας». Και της Δικαιοσύνης, αν θελήσει να ρίξει φως στην τραγωδία της βόρειας Εύβοιας.
«Ντρέπομαι να αντικρίσω ανθρώπους που κάηκαν τα σπίτια τους, οι στάβλοι, οι αποθήκες, τα ζώα τους. Νιώθουμε σαν να φταίμε κι εμείς, κι ας δώσαμε μια τιτάνια μάχη ενάντια στις φλόγες. Δεν καταφέραμε να σώσουμε τη βόρεια Εύβοια από αυτή την απίστευτη τραγωδία που βιώνουμε σήμερα. Και ξέρετε γιατί μας νίκησε η φωτιά; Γιατί τα τεχνικά μέσα με τα οποία έπρεπε να την αντιμετωπίσουμε είναι απαρχαιωμένα».
Με καθαρή ματιά και σκέψη πλέον, μετά την αναμέτρηση με τις φλόγες, οι Λιμνιώτες πυροσβέστες -οι «πολεμιστές της φωτιάς»- αποκαλύπτουν στη «δημοκρατία» τους λόγους που χάθηκε η μάχη! Τα στοιχεία που μας παραθέτουν είναι συντριπτικά και αδιαμφισβήτητα: «Η Πυροσβεστική Υπηρεσία στη Λίμνη έχει εφτά αυτοκίνητα. Από αυτά τα δύο είναι Unimog 30 χρονών, ένα άλλο μεγάλο όχημα που παίρνει 10 τόνους νερό είναι… 40 χρονών, το οποίο δεν έχει καν φρένα. Το πιο καινούργιο που έχουμε είναι 13 ετών και παίρνει πεντέμισι τόνους νερό. Ξεκινούσαμε το πρωί να πάμε για δουλειά και το άγχος μας ήταν ποιο πυροσβεστικό όχημα θα κληθούμε να οδηγήσουμε… Είχαμε ζητήσει επανειλημμένα να μας φέρουν ένα καινούργιο πυροσβεστικό όχημα, που να κινείται γρήγορα. Αποτέλεσμα; Μας έφεραν αρχικά φέτος ένα αυτοκίνητο ηλικίας 50 ετών – του 1974. Τους είπαμε ότι το αυτοκίνητο αυτό δεν κάνει, είναι αργό, δεν έχει φρένα. Το πήραν και μας έφεραν ένα… ίδιο, επίσης ερείπιο, που δεν μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα. Τους λέγαμε συνεχώς: “Πάρτε τουλάχιστον ένα καινούργιο πυροσβεστικό, μονοκάμπινο, 4×4”. Ένα τέτοιο όχημα μπορεί να μεταφέρει έναν τόνο νερό και να κινηθεί πολύ γρήγορα και, αν χρειαστεί να μπει σε έναν στενό δασικό δρόμο, μπορεί να το κάνει. Μας αγνοούσαν… Οι περισσότεροι αξιωματικοί έχουν όμως καινούργια τζιπάκια και οι απλοί πυροσβέστες παιδεύονται με τα ερείπια… Μου έδωσαν να οδηγήσω πυροσβεστικό που δεν είχε χειρόφρενο ούτε φρένα… Τους το είπα. Ποια ήταν η απάντηση; “Να πηγαίνεις σιγά”».
περισσότερα στο newsbreak.gr
