Καταγγελία του πορτιέρο Χρήστου Καράδαη, αναφορικά με τη θέληση του να αποδεσμευτεί από τη Δόξα Δράμας.
Μέσω των social media, μίλησε για το τι βιώνει (κατά τα λεγόμενα του) αλλά και τις προσπάθειες του να μείνει ελεύθερος.
Αναλυτικά :
“Το καλοκαίρι αποφάσισα να έρθω στην Δράμα και την Δόξα ώστε να το συνδυάσω με τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, προερχόμενος από ομάδες της Α’ και Β’ κατηγορίας της Κύπρου.
Ξέρετε κάτι? Εγώ στη ζωή μου έχω μάθει να μιλάω πάντα στα ίσια και να μην κράζω ποτέ πισώπλατα όσο σκληρή κι αν είναι η αλήθεια. Δε θα παίξω το παιχνίδι σας και να πω πως αποχωρώ για οικογενειακούς λόγους κτλ. Αποχωρώ διότι από αυτά που συμφώνησα με την διοίκηση της Δόξας Δράμας δεν τηρήθηκε ούτε το 10% και το αστείο είναι ότι ο πρόεδρος δεν μου δίνει το δελτίο το οποίο το θεωρώ απαράδεκτο στις μέρες μας, να θέλει ένας ποδοσφαιριστής να αποχωρήσει από μια ομάδα και να μην του δίνεται το δελτίο, κάτι που το βλέπαμε κυρίως τη δεκαετία του 80′ ενώ για μένα προσωπικά μετά από 6 μήνες στην ομάδα έχει κλείσει το κεφάλαιο Δόξα Δράμας. Ξέρουμε και οι δύο ότι σε 3,5 μήνες που τελειώνω τη θητεία μου θα μπορώ να βγάλω άλλο λόγω χιλιομετρικής απόστασης.
Επιδιώκει να με αφήσει στην αδράνεια σαν μια μορφή εκδίκησης που “κρεμάω” την ομάδα κατά τη γνώμη του.
Νομίζω πως είτε αυτό λέγεται ποδόσφαιρο, είτε εργοστάσιο, είτε ταβέρνα κτλ. κανένας άνθρωπος δε θέλει να δουλεύει τζάμπα. Δεν μπορείτε να παίζετε με το ψωμί των ποδοσφαιριστών και να δίνετε υποσχέσεις που δεν τηρείτε κι επιπλέον να μην μας αφήνετε να αποχωρήσουμε, αρνούμενοι να μας δώσετε το δελτίο. Αν δεν μπορούσατε, να μην με είχατε φέρει.
Όπως και να έχει γνωρίζουν όλοι πολύ καλά το πόσο πορωμένος είμαι με τον αθλητισμό και πως δε θα καθίσω αυτό το διάστημα. Αντιθέτως, είναι μια καλή ευκαιρία να δουλέψω τις αδυναμίες μου και να κάνω θόρυβο στην επιστροφή μου. Ξεχωρίζω δύο σπουδαίους ανθρώπους για εμένα και τους ευχαριστώ.
Πιο συγκεκριμένα, τον Κυριάκο Καρίπη, των πρώην προπονητή τερματοφυλάκων, έναν γνήσιο άνθρωπο που σπανίζει το είδος του στο χώρο του ποδοσφαίρου και στην κοινωνία μας και τον Μιχάλη Δημητριάδη, ένα νέο παιδί με πολύ όρεξη και υπερβάλλον ζήλο για τη δουλειά του, που είναι δίπλα στους ποδοσφαιριστές όχι μόνο σαν γυμναστής αλλά και σαν φίλος. Καλό κουράγιο σε όλους τους συμπαίκτες μου και τους εύχομαι τα καλύτερα στη συνέχεια της καριέρας τους.”
