Τον απολογισμό της σύντομης θητείας του αλλά και τα όσα βίωσε στον πάγκο της Βέροιας, κατέθεσε μέσω τον social media, ο Νίκος Καρύδας.
Ο έμπειρος προπονητής, που έχει θητεύσει πλάι σε μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου και βρίσκεται ήδη στην Αγγλία για λογαριασμό της Κάρντιφ, μίλησε για την εμπειρία του στο διάστημα που θήτευσε στη “Βασίλισσα του Βορρά”, που δεν κατάφερε τελικά να παραμείνει στην κατηγορία.
Αναλυτικά ;
“Είναι η ώρα του απολογισμού για την ομάδα της πόλης μας της Βέροιας !
Παρένθεση αποτελούν οι παρακάτω διευκρινίσεις.
Δεν μπορουμε να λέμε ότι αυτή η ομάδα πέρυσι έκανε πρωταθλητισμο και φέτος έπεσε κατηγορία. Αυτό ειναι μεγάλο λάθος.
Γιατί πολυ απλά δεν ήταν η ίδια ομάδα.
Οι αποχωρήσεις, οι αποδεσμεύσεις, ανάγκασαν την δημιουργία ενός καινούργιου γκρουπ παικτών ξεκινώντας την προσπάθεια από το μηδέν.
Επίσης, η περυσινή ομάδα είχε μια οικονομική άνεση που πήγαζε από τον ιδιοκτήτη της, ενώ φέτος συντηρήθηκε από τον κόσμο της πόλης και από τα ψίχουλα που έδωσε η πολιτεία. Και λέω ψίχουλα, γιατί οι υποσχέσεις αφορούσαν διπλάσιο ποσό σε σχέση με αυτό που δόθηκε. Αποτέλεσμα ήταν να εκτραπεί ο προϋπολογισμός της ομάδας, και η διοίκηση να προσπαθεί με ρεβίθια να χορτάσει τα στόματα. ( Άραγε τι έκαναν οι πολιτικοί της πόλης μας για τις αθετημένες υποσχέσεις του Υπουργού;)
Διαφορετική λοιπόν ομάδα, με διαφορετικό μπάτζετ, με διαφορετικούς στόχους, πιο μισητή στους αντιπάλους της εξαιτίας της πολιτικης των τελευταιων χρόνων, αλλά με τον ίδιο ουσιαστικά μεγαλομέτοχο, που όμως δείχνει ότι δεν επιθυμεί σε καμια ενασχόληση με την ομάδα.
Δικαίωμα του και σεβαστό. Η προσφορά του μεγάλη αλλα άκαρπη. Έτσι η ομάδα, βρέθηκε σε ένα περίεργο καθεστώς, αφού η τωρινή διοίκηση είχε δεμένα τα χέρια της και δεν μπορούσε ούτε καν να κανει ανανεώσεις συμβολαίων σε παίκτες της μέχρι τις 30 Μαΐου που ήταν και η προθεσμία.
Ποιος θα χρεωθεί λοιπόν τη φυγή αξιόλογων παικτών της φετινής Βέροιας αυτό το καλοκαίρι;
Κλείνει η παρένθεση.
Πάμε λοιπόν στην προσπάθεια που έγινε τους τελευταίους 2 μήνες.
Αρωγοί στην προσπάθεια μου ήταν πρώτα οι παίκτες, το staff, η διοίκηση και οι λιγοστοί πιστοί, μα απαιτητικοί φίλαθλοι της ομάδας μας.
Καταρχήν η ομάδα λειτουργικά, δεν θύμιζε καθόλου ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια έκανε πρωταθλητισμό.
Δεν υπηρχε κανένα στίγμα, κανενα σημάδι, κανένα απομεινάρι της οικονομικής ευρωστίας των προηγουμενων χρόνων, είτε αυτά λέγονται αποδυτήρια, είτε λέγονται γήπεδα, είτε λέγονται τεχνολογικά μέσα για την προπόνηση. Τίποτα.
Με παίκτες που έφυγαν στο τέλος της περιόδου, κάνοντας προσφυγή , και που δεν γύρισαν ποτέ παρά την επικοινωνία που είχα με τους 2 από τους 3. Με παίκτες που απέμειναν, άξιους, αλλά με κατεβασμένα κεφάλια, απογοητευμένοι από τις συμπεριφορές, τις αμφισβητήσεις και την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Με ταλαιπωρημένα κορμιά , από την κακοδιαχείριση και την έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό τους.
Με διάθεση να δώσουν την ψυχή τους αλλά χωρίς να έχουν έτοιμο το κορμί για αυτό. Και κάθε υπέρβαση για την ψυχή έφερνε τραυματισμό στο σώμα.
Λίγοι άνθρωποι στελέχωναν την ομάδα και αυτοί προσπαθούσαν, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους. Το προπονητικό staff, ο Λεωνίδας, ο Κοσμάς, ο Θωμάς ο Τρούπκος, η Κατερίνα, ο Καρακώστας. Και ο γιατρός, ο Κώστας ο Καραγκιοζόπουλος. Ο μόνος που έβλεπα στις προπονήσεις για να μας προστατεύει από τυχόν ακραία περιστατικά (βλέπε 2015) που περνούσαν κάθε φορά που το μυαλό μου με ανησυχία. Αυτοί. Ήρωες. Πραγματικά. Λίγο μπερδεμένοι με τις αρμοδιότητες. Έγινε καθορισμός όμως και λύθηκαν οι οποίες παραφωνία!
Και μια διοίκηση που κατέβαλε αγωνιώδεις προσπάθειες να καλύψει τις τρύπες, και στο αγωνιστικό, και στο οικονομικό κομμάτι. Μόνοι τους κι αυτοί. Δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανένας ότι απέτυχαν. Για οποιον εργαζεται στο παοδοσφαιρο και που είναι επαγγελματίας, είτε λέγεται παίκτης, είτε λέγεται προπονητής, είτε υπάλληλος, ενδιαφέρεται να πληρώνεται τα λεφτά που δουλευει. Και κατάφεραν να πληρώσουν μέχρι το τέλος Απριλίου. Πετυχημενοι. Αυτή είναι η δουλειά της διοίκησης. Να πληρώνει. Να μην ασχολείται με το αγωνιστικό. Να ικανοποιεί τα οικονομικά και τα λειτουργικά θέματα. Και θα ήταν πιο πετυχημενοι αν ο Υπουργός έδινε χρήματα που υποσχέθηκε στην αρχή. Δεν μπορώ να μην το λέω αυτό.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων ίσως να μην ήμουν η καλύτερη επιλογή για να καθοδηγήσει την ομάδα. Ήμουν όμως Βεροιώτης, ήμουν προσωπικός φίλος με τον Στέργιο τον Διαμάντη, και ήμουν επιλογή του και τον ευχαριστώ! Δεν είχα σκοπό να κάνω τον προπονητή .Ήξερα ότι θα φύγω ξανά στο εξωτερικό. Ήθελα να καταφέρουμε κάτι με τον Σπύρο τον Μπαξεβάνο που ήταν υπέροχος άνθρωπος. Παραιτήθηκε όμως.
Και δεν ήρθα στη Βέροια αφιλοκερδώς όπως γράφτηκε και δεν κάνω τίποτα σ αυτή τη δουλειά χωρίς να πληρωθω. Στη συζήτηση που κάναμε με τη διοικηση όταν ανέλαβα, και μου ζητήθηκε να πω τι κόστος έχει η δουλειά μου, απλά είπα ότι δεν ήταν ώρα να το συζητήσουμε. Δεν είμαι ήρωας της πόλης. Είμαι Βεροιωτης αλλά είμαι και επαγγελματίας. Είμαι επαγγελματίας αλλά έχω και συναίσθηση των καταστάσεων. Και ποτέ δεν ζήτησα χρήματα για αυτή τη δουλειά, επειδή ακριβώς έζησα από κοντά τις αγωνίες, και τις προσπάθειες των παραγόντων.
Είδα παιδιά που ζήτησα να έρθουν εθελοντικά για να στελεχώσουν την ομάδα, χωρίς αμοιβή και το έκαναν. Και ο Αλέξανδρος ο Αθανασιάδης για να βοηθήσει στα μασάζ και ο Βασίλης ο Αλαμπορινός στην ανάλυση των αντιπάλων. Και τους ευχαριστώ από καρδιάς. Και ο Τάσος ο Ανθιμιάδης που ήρθε κοντά μου από την πρώτη στιγμή χωρίς καμία απαίτηση. Δεν είχα απαίτηση να πληρωθώ εγώ, όταν αυτά τα παιδιά έρχονταν εθελοντικά, επειδή τους το ζήτησα εγώ!
Και ευχαριστω επίσης και εκείνους που δεν ήρθαν… Που ζήτησα να έρθουν και να βοηθησουν.. Δεν ήρθαν όμως. Το εγώ τους ήταν πάνω από την ομάδα. Και πάνω από τη δικιά μου φιλοσοφία. Θα ήταν λάθος να έρθουν γιατί θα μας χαλούσαν αυτό που είχαμε σκοπό να κάνουμε όλοι οι άλλοι μαζί. Καλά κάνανε και δεν ήρθανε. Δεν χωρούσαν ανάμεσα μας…
Και αυτή η ομάδα, ήδη πλήρωνε εγωισμούς, προσωπικές αντιπαραθέσεις και ίντριγκες, που επηρέαζαν και τους ποδοσφαιριστές αγωνιστικά. Δεν έκανα το κέφι σε πολλούς που μου έλεγαν διώξε εκείνον, διώξε τον άλλον, γιατί πολύ απλά, εγώ δεν ήρθα για να διαλύσω, αλλά για να συσπειρώσω.
Όλα λύθηκαν. Με χαμήλωμα του εγώ όλων. Δεν θα αργούσε αυτή η ομάδα να γίνει γροθιά. Δύσκολα θα την πάλευες! Αλλά ήτανε φτωχοί, και μόνοι τους στον ποδοσφαιρικό ωκεανό. Με καρχαρίες δίπλα. Με κύματα. Με κακές σειρήνες. Και αυτοί πάλευαν. Περήφανοι. Ομάδα. Μέχρι το τέλος. Μέχρι το τελευταίο παιχνίδι. Το παιχνίδι που βάλαμε σαν στόχο να το κερδίσουμε 3-0. Και το έκαναν! Μπράβο ρε μάγκες!
Είμαι περήφανος που συνεργάστηκα μαζί τους!
Η Βέροια θα βρει τον δρόμο της. Πρώτα όμως πρέπει να βρεθούν άνθρωποι που θα έχουν όραμα. Φιλοσοφία. Υπομονή. Σχέδιο. Που θα στηρίξουν τα νέα παιδιά από την περιοχή μας. Που θα τους δώσουν την ευκαιρία να παίξουν δίπλα στον Ισσακίδη, τον Ιωάννου, τον Γιαγτζίδη!”
