Γράφει ο Αλέξανδρος Ορφανίδης, sportime.gr
Χτυπημένοι από τα στοιχεία της φύσης, προδομένοι από την αυτοδιοίκηση που υποτίθεται ότι θα τους προστάτευε, ξεχασμένοι από την Πολιτεία, αφημένοι στη μοίρα τους, πλημμυροπαθείς στη Θεσσαλία παραμένουν ακόμα άστεγοι, τρεις μήνες μετά τη φονική κακοκαιρία Daniel.
Η κατεστραμμένη Θεσσαλία εκπέμπει ακόμα SOS, αλλά το κράτος της έχει γυρίσει την πλάτη. Ακόμα και τα περισσότερα MME έχουν αφαιρέσει από το «μενού» των ειδήσεων το τι συμβαίνει στον απόηχο της καταστροφής στη Θεσσαλία. Στην κυβέρνηση δε, συμπεριφέρονται σαν να μη συνέβη τίποτα στον Θεσσαλικό κάμπο.
Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναδείξει το ζήτημα ότι υπάρχουν ακόμα πολίτες που δεν μπορούν να επιστρέψουν στα κατεστραμμένα σπίτια τους και φιλοξενούνται σε δομές ή σε σπίτια συγγενών ή νοικιάζουν κάποιο σπίτι. Κάποιων τα σπίτια είναι μη κατοικήσιμα, άλλοι κάτοικοι περιμένουν ακόμα τις αποζημιώσεις και άλλοι περιμένουν ακόμα την αξιολόγησή των σπιτιών τους από τα αρμόδια όργανα!
Και όχι μόνο αυτό, άλλα πολλοί αναγκάζονται ακόμα να ζουν από δωρεές για να εξασφαλίσουν τα βασικά αγαθά, ενώ πριν λίγους μήνες ήταν νοικοκύρηδες στον τόπο τους.
Μια πραγματικότητα που σοκάρει, ανέδειξε με ρεπορτάζ του το ethnos.gr και αφορά τον Βλοχό Καρδίτσας που η πλημμύρα εξαφάνισε από το χάρτη. Το χωριό ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε οικισμό – φάντασμα, αφού όλα τα σπίτια ήταν τελείως βυθισμένα στα λασπόνερα για πολλές μέρες, τα πάντα καταστράφηκαν και οι κάτοικοι έφυγαν.
Σε ένα ύψωμα πιο πάνω βρίσκεται το νεκροταφείο του χωριού, κι εκεί αναγκάζονται να μένουν εννιά κτηνοτρόφοι για να προσέχουν τα εναπομείναντα ζωντανά τους! Τα κρεβάτια τους είναι κυριολεκτικά δίπλα στους τάφους, και τα υπάρχοντά τους τα έχουν στοιβάξει μέσα στο οστεοφυλάκιο! Έχουν περάσει 3 μήνες και η Πολιτεία δεν έχει μεριμνήσει να τους εξασφαλίσει έστω ένα τροχόσπιτο ή ένα κοντέινερ για να μπορούν να μένουν κοντά στα μαντριά τους και να τα φυλάνε! Η μόνη βοήθεια που λαμβάνουν είναι από την ενορία και τους συγγενείς τους που μετακόμισαν στην Καρδίτσα.
Εδώ η φράση «ζωντανοί – νεκροί», λαμβάνει πραγματικές διαστάσεις. Ζωντανοί νεκροί γιατί είναι άνθρωποι εξαθλιωμένοι που παλεύουν μόνοι τους να κρατηθούν από τα ερείπια της ζωής τους που τσακίστηκε από τη βιβλική καταστροφή. Ζωντανοί νεκροί και γιατί οι ζωντανοί έσμιξαν με τους νεκρούς, γιατί ακόμα και στο νεκροταφείο νοιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια απ’ όση ασφάλεια τους εμπνέουν οι κούφιες υποσχέσεις του κράτους. Άνθρωποι αξιοπρεπέστατοι, βιοπαλαιστές, που παλεύουν να ξαναστήσουν τη ζωή τους απ’ το μηδέν, αλλά η Πολιτεία τους ξέχασε.
«Αναγκαστικά μένουμε στο νεκροταφείο»
«Εδώ μένουν εννιά άνθρωποι. Ανάμεσα στα μνήματα που βλέπετε. Τους φέρνουν βοήθειες αλλά δείτε που ζουν. Ακόμα και μέσα στο οστεοφυλάκιο. Αυτή είναι η κατάσταση. Μέσα στις μύγες και στα κουνούπια. Και πείτε μου εσείς τι θα γίνει τώρα που έρχεται ο χειμώνας τι θα γίνει. Όσο και να είσαι σκληραγωγημένος αυτή η κατάσταση δεν παλεύεται», αναφέρει ένας από τους κτηνοτρόφους του Βλοχού.
«Εδώ μένουμε εννιά άτομα. Τα πρόβατα τα έχουμε στα μαντριά. Τα σπίτια μας έχουν καταστραφεί στο χωριό μας και σπίτι μας πλέον είναι το νεκροταφείο. Οι συνθήκες δεν είναι καλές. Υπάρχουν κουνούπια, μύγες και αναγκαζόμαστε να έχουμε κουνουπιέρες. Τώρα που έρχεται το κρύο δεν ξέρω τι θα κάνουμε…», λέει ένας άλλος χωριανός.
«Μας έχουν υποσχεθεί τροχόσπιτα, κοντέινερ αλλά όπως βλέπετε ακόμα δεν έχει έρθει κάτι. Αναγκαστικά μένουμε στο νεκροταφείο. Η ενορία εδώ μας βοηθάει. Η εκκλησία λειτουργεί. Η οικογένεια μου έχει 200 ζώα. Είχαμε περισσότερα. Χάσαμε ζώα με την πλημμύρα και μετά μας τα έφαγαν οι λύκοι γιατί ήταν 15 ημέρες μόνα τους στο βουνό. Έχουμε μεγάλες δυσκολίες».
«Έρχονται και μας βοηθούν όπως μπορούν»
«Τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα και χειρότερα. Το σπίτι μου δεν υπάρχει. Δεν έπεσε ακόμα, αλλά είναι έτοιμο να πέσει. Δεν έχουμε χρήματα για να το φτιάξουμε. Χάσαμε τα πάντα μέσα στη λάσπη. Έχω άλλα πέντε αδέλφια. Εδώ μένω με έναν ακόμα αδελφό. Οι άλλοι τρεις μαζί με τους γονείς μου είναι στην Καρδίτσα και έρχονται και μας βοηθούν όπως μπορούν».
«Μας φέρνουν φαγητό. Μας βοηθούν άνθρωποι και από την Καρδίτσα. Μας έστειλαν κονσέρβες. Έχουμε μεγάλες ανάγκες για τα καθημερινά μας. Θέλουμε λίγο απ όλα. Ακόμα και τροφές για τα σκυλιά μας. Αν χρειαστούμε κάτι πρέπει να πάμε στον Παλαμά στα 5 χιλιόμετρα ή στη Φαρκαδόνα στα 11 χιλιόμετρα. Περνάμε δύσκολα αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ελπίζουμε πως κάτι θα αλλάξει στο μέλλον».
