Στα ανοικτά των ακτών του κολομβιανού διαμερίσματος Bolívar βρίσκεται η Santa Cruz del Islote, ένα μικροσκοπικό τεχνητό νησί που θα μπορούσε εύκολα να εκληφθεί ως μια απλή κουκίδα στην Καραϊβική Θάλασσα. Ωστόσο, αυτή η κουκίδα σφύζει από ζωή, φιλοξενώντας 1.200 άτομα, τα οποία προέρχονται από 45 μόλις οικογένειες, καθιστώντας το το πιο πυκνοκατοικημένο νησί του πλανήτη.
Η Santa Cruz del Islote αψηφά τις τυπικές προσδοκίες της νησιωτικής ζωής. Το συμπαγές μέγεθός της στεγάζει 97 σπίτια σε 10 γειτονιές, όλα με τσίγκινες στέγες και στριμωγμένα τόσο σφιχτά μεταξύ τους που η έννοια του προσωπικού χώρου αποκτά εντελώς νέο νόημα. Οι υποδομές του νησιού είναι στην καλύτερη περίπτωση ελάχιστες: δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, ούτε δρόμοι για να τα οδηγήσεις, και κυρίως, μια βαθιά αίσθηση κοινότητας που ξεπερνά τον τυπικό δεσμό των γειτόνων.
Παρά τον πολυπληθή χαρακτήρα της, η Santa Cruz del Islote διαθέτει ένα απίστευτα ασφαλές περιβάλλον. Οι πόρτες παραμένουν ξεκλείδωτες και το νησί είναι σχεδόν απαλλαγμένο από εγκλήματα, γεγονός που αποδεικνύει τους ισχυρούς κοινοτικούς δεσμούς που συνδέουν τους κατοίκους του. Ωστόσο, η ζωή στο πιο πολυσύχναστο μέρος της Γης συνοδεύεται από ένα μοναδικό σύνολο προκλήσεων και προσαρμογών.
Λόγω της έλλειψης γης, οι νεκροί αναπαύονται σε ένα κοντινό νησί, ενώ οι ζωντανοί παλεύουν με την απουσία βασικών ανέσεων. Το νησί δεν διαθέτει κατάλληλο σύστημα αποχέτευσης, τρεχούμενο νερό και είναι αποσυνδεδεμένο από οποιοδήποτε ηλεκτρικό δίκτυο. Οι ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια καλύπτονται από ένα συνδυασμό μιας γεννήτριας και δύο ηλιακών σταθμών, ενώ το πόσιμο νερό είναι ένα πολύτιμο αγαθό που παραδίδεται με βάρκα, μια υπηρεσία που συχνά είναι περισσότερο σποραδική παρά προγραμματισμένη.
Η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί άλλη μια σημαντική πρόκληση, με την αποκομιδή τους να είναι τόσο σπάνια που οι κάτοικοι έχουν αναλάβει να μεταφέρουν τα απορρίμματα σε άλλο νησί. Η υγειονομική περίθαλψη είναι ελάχιστη, υποστηριζόμενη από ένα μόνο ιατρικό κέντρο που στελεχώνεται από μία μόνο νοσοκόμα, με μία επίσκεψη σε γιατρό κάθε δεκαπενθήμερο. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, η σφιχτοδεμένη κοινότητα συσπειρώνεται για να οργανώσει τη μεταφορά στην ηπειρωτική χώρα, αναδεικνύοντας την ανθεκτικότητα και το συλλογικό πνεύμα των κατοίκων του νησιού.
Οικονομικά, οι κάτοικοι του νησιού βασίζονται κυρίως στην αλιεία, ένα επάγγελμα που είναι βαθιά συνδεδεμένο με την κληρονομιά τους. Ωστόσο, έχουν στραφεί και στον τουρισμό, αξιοποιώντας το μοναδικό καθεστώς του νησιού για την προσέλκυση επισκεπτών. Χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν κάθε χρόνο στη Santa Cruz del Islote, προσελκύονται από την ευκαιρία να κολυμπήσουν με την τοπική άγρια ζωή και να μάθουν για τις προσπάθειες διατήρησης, ιδίως για την προστασία των θαλάσσιων χελωνών.
