Ο άνθρωπος που απέβαλε τον Ζινεντίν Ζιντάν στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, ο διαιτητής του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006, Οράσιο Ελισόντο, κατέγραψε σε μία συνέντευξη τις σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό του και αποκάλυψε το “θέατρο” που έπαιξε με τον βοηθό του για να μην εκτεθεί επειδή δεν είδε τη φάση.
Ο Αργεντινός βετεράνος διαιτητής παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό “The Blizzard”, στο 11ο τεύχος που θα κυκλοφορήσει στις 2 Δεκεμβρίου, στην οποία αναφέρθηκε εκτενώς στη φάση που έμεινε στην ιστορία, στην περίφημη κεφαλιά του “Ζιζού” στον Μάρκο Ματεράτσι στον αγώνα που η Ιταλία στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια.
Το σχετικό απόσπασμα από το “Blizzard”
Τώρα, πίσω στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2006. Ο τελικός τελειώνει. Βάζετε το χέρι στην τσέπη και βγάζετε την κόκκινη κάρτα και τη δείχνετε στον Ζινεντίν Ζιντάν. Ποιες σκέψεις περνούν από το κεφάλι σας; Θα πρέπει να γνωρίζατε από τότε ότι θα ήταν ένα τεράστιο συμβάν…
“Ξέρετε κάτι; Εκείνη τη στιγμή όχι. Σφυρίζοντας σε αγώνες και ειδικά έχοντας τόσα ματς, απλά προσπαθώ να πάρω την καλύτερη δυνατή απόφαση. Γιατί; Επειδή όπως οι παίκτες σκοράρουν και πανηγυρίζουν γι’ αυτά τα τέρματα, όταν ένας διαιτητής πάρει μία μεγάλη απόφαση, για εμάς είναι σαν να σημειώνουμε τέρμα. Για εμάς. Ο διαιτητής αισθάνεται αρκετά χαρούμενος εάν καταφέρνει να πάρει μία καλή απόφαση. Ανεξαρτήτως της απόφασης, ποιοι παίκτες εμπλέκονται ή που πάρθηκε. Μπορεί να είναι σε εγχώριο πρωτάθλημα, σε διεθνές ματς, σε αγώνα της γειτονιάς στο σπίτι σου, αλλά το σημαντικό είναι να παίρνεις αυτές τις αποφάσεις και να είναι καλές κάθε φορά. Με αυτόν τον τρόπο σκοράρεις περισσότερο!
Οπότε σε αυτό το σημείο, όχι. Προφανώς, μετά από το παιχνίδι, συνειδητοποίησα ότι ήταν μία γιγαντιαία απόφαση, χάρη στη μεγάλη αντίδραση των ΜΜΕ. Αλλά τη στιγμή εκείνη, καθώς του έδειχνα την κάρτα, όχι. Τη στιγμή που έδειχνα εκεί την κάρτα ή την κόκκινη κάρτα στον Ρούνεϊ ή… Α, υπήρχε ένας Τσέχος παίκτης (σ.σ. Τόμας Ουιφαλούσι) κατά τη διάρκεια του Τσεχία – Γκάνα… Ή τη στιγμή που έδειχνα την κόκκινη κάρτα στη χώρα μου. Είναι απλά ένας παίκτης σε μία ομάδα… Είναι το ίδιο”.
Προφανώς, αυτή η απόφαση ήταν σωστή. Μία κεφαλιά στο στήθος, δεν υπάρχει περιθώριο αμφιβολίας. Αλλά η συζήτηση συνεχίστηκε για τον ρόλο του 4ου διαιτητή σε αυτήν την απόφαση. Το 2006, σας είπε κάτι ο 4ος διαιτητής;
“Όλα έγιναν από το ακουστικό. Όταν ο Ματεράτσι έπεσε στο έδαφος, η μπάλα ήταν στην άλλη πλευρά του γηπέδου και φυσικά εγώ παρακολουθούσα το παιχνίδι. Σφύριξα για χέρι κι έδωσα φάουλ. Τότε το παιχνίδι αλλάζει και πηγαίνει πίσω, στο μισό γήπεδο όπου ήταν πεσμένος ο Ματεράτσι, αλλά στην άλλη πτέρυγα και θυμάμαι ότι τότε τον είδα ξαπλωμένο στον αγωνιστικό χώρο. Περίμενα να δω εάν θα σηκωθεί. Δεν σηκώνεται, δεν σηκώνεται, δεν σηκώνεται και σταματάω το ματς. Από εκεί που ήμουν εγώ μέχρι εκεί που ήταν ο Ματεράτσι ήταν μία απόσταση 25-30 μέτρων. Οπότε αμέσως ρωτάω τον βοηθό μου, Νταρίο Γκαρσία ‘Νταρίο, είδες τίποτα; Τι συνέβη; Γιατί είναι στο έδαφος;’ Μου λέει ‘δεν ξέρω, τον βλέπω κάτω, αλλά δεν είδα τι έγινε’. Μετά ρωτάω τον Ροδόλφο (σ.σ. Οτέρο, τον έτερο βοηθό), ο οποίος ήταν στην άλλη γραμμή, στο άλλο μισό του γηπέδου, χωρίς μεγάλες ελπίδες επειδή ήταν πολύ μακριά, και μου λέει ‘όχι, ούτε κι εγώ’. Και τότε άρχισα να σκέφτομαι… Είχα πολλές αμφιβολίες. Ξεκάθαρα κάτι συνέβη, αλλά εάν κανείς δεν το είδε… Και τότε η φωνή του Λουίς Μεδίνα Κανταλέχο (σ.σ. ο 4ος διαιτητής) εμφανίζεται στο ακουστικό μου και λέει ‘Οράσιο, Οράσιο, το είδα’. Και μου λέει ‘μία πραγματικά βίαιη κεφαλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι, δεξιά στο στήθος'”.
“Οπότε προφανώς, όταν φτάνω στο σημείο, ήξερα ήδη ότι ο Ζιντάν ήταν στον δρόμο. ΈΦτασα εκεί που ήταν ο Ματεράτσι και ο Ισπανός (σ.σ. Κανταλέχο) μου είχε πει ήδη όλα όσα έπρεπε να γνωρίζω για να πάρω την απόφαση ότι ο Ζιντάν έπρεπε να φύγει από το γήπεδο. Αυτό που ρώτησα μετά ήταν ‘γιατί τον χτύπησε με κεφαλιά;’. Εάν, δηλαδή, είχε δει τον Ματεράτσι να κάνει κάτι προηγουμένως. Και μου απάντησε ‘όχι, ειλικρινά δεν γνωρίζω. Απλώς είδα την κεφαλιά’. Και όταν έφτασα εκεί, αντιλήφθηκα ότι ούτε οι παίκτες γνώριζαν τι συνέβη, εκτός από τον Μπουφόν που διαμαρτυρόταν στον βοηθό, πιέζοντάς τον, και τον Γκατούζο. Οι υπόλοιποι δεν είχαν δει σχεδόν τίποτα, όπως κι εγώ. Και ο θόρυβος στο γήπεδο… Το κοινό είχε σιωπήσει σαν να έλεγε ‘τι έγινε; Γιατί ο παίκτης είναι ξαπλωμένος;’ Κι εγώ στη μέση να σκέφτομαι ‘εντάξει λοιπόν… Πώς να πάρω μία ξεκάθαρη απόφαση; Ο Ζιντάν θα φύγει, αλλά στέκεται ψύχραιμος εκεί'”.
“Δεν μου φάνηκε πολύ σωστό απλά να ‘χτυπήσω’ και να βγάλω έτσι μία κόκκινη κάρτα από το πουθενά, την ώρα που το κοινό κι οι παίκτες είχαν δει ότι ήμουν στο άλλο μισό του γηπέδου και δεν είχα δει τίποτα. Οπότε, αφού τα ακουστικά ήταν μία καινοτομία ακόμα, μπορείτε να δείτε και στο βίντεο ότι πήγα στον Νταρίο Γκαρσία. Πήγα στον Νταρίο, αλλά ήξερα ότι ο Νταρίο δεν γνώριζε τίποτα! Οπότε, γιατί; Λοιπόν, επειδή αυτό ήταν κατανοητό. Όλοι κατανοούν ότι εάν πας στον βοηθό σου, είναι επειδή ο βοηθός θα σου πει ξκάτι για να σε βοηθήσει να πάρεις μία απόφαση. Οπότε πήγα στον Νταρίο και του είπα ‘συγκεντρώσου’. Το είπα σε αυτόν και σε εμένα για να θυμηθούμε κι οι δύο ‘υπάρχουν ακόμα 10 λεπτά για να τελειώσουμε. Ας μείνουμε συγκεντρωμένοι’. Γύρισα και πήγα στον Ζιντάν, βγάζοντάς του την κόκκινη κάρτα”.
Αν και δεν σας το είπε ο βοηθός…
“Όχι, δεν μου είπε τίποτα. Πώς θα μπορούσε, αφού δεν ήξερε; Όταν αντιλήφθηκα ότι χρειαζόταν να βγάλω την κάρτα έξω σκέφτηκα ‘εντάξει λοιπόν, πώς να γίνει αντιληπτό αυτό εύκολα;’ Και είπα στον εαυτό μου ‘εάν ο βοηθός σε καλεί, όλοι θεωρούν ότι το κάνει επειδή έχει κάτι να σου πει. Ήταν λίγο απόκρυψη, επειδή περιελάμβανε μία δόση αλήθειας στο πώς πάρθηκε η απόφαση”.
