Γράφει ο Κώστας Μπετινάκης, styx.gr-zougla.gr
Μπορεί τελικά οι ΗΠΑ να έχουν αλλάξει γνώμη και να μην προχώρησαν σε πολεμική σύγκρουση με το Ιράν. Σοφή απόφαση. Τα πράγματα όμως έχουν οξυνθεί εξαιρετικά στη Μέση Ανατολή.
Η ανάγκη για γρήγορη και αποφασιστική δράση έγινε ιδιαίτερα έντονη μετά τις τεράστιες αντι-αμερικανικές διαδηλώσεις στο Ιράκ (όπου πλέον από ένα εκατομμύριο άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους!). Διαδηλώσεις οι οποίες θέτουν άμεσα σε κίνδυνο την κατοχή των ΗΠΑ (το MSM το ονόμασε “παρουσία”) τόσο στο Ιράκ όσο και τη Συρία.
Ταυτόχρονα έχουμε την άρνηση του Τούρκου προέδρου Ερντογάν να απομακρύνει όλους τους “κακούς τρομοκράτες” από την επαρχία Idlib.
Αποτέλεσμα η κοινή συριακή-ρωσική επίθεση για την απελευθέρωση της επαρχίας.
Αυτή η επίθεση, με τη σειρά της, εξαγρίωσε τους Τούρκους που προειδοποίησαν για μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση ώστε να εμποδίσουν τους Σύρους να απελευθερώσουν τη χώρα τους.
Αυτό προκαλεί το ερώτημα: Είναι η Ρωσία και η Τουρκία πραγματικά σε μια πορεία σύγκρουσης;
Στο έδαφος Idlib, οι Τούρκοι εφοδίασαν τους «κακούς τρομοκράτες» με μεγάλο εξοπλισμό, καθώς και θωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού. Οι Τούρκοι έστειλαν ακόμη και ειδικές δυνάμεις για να βοηθήσουν άμεσα τους «κακούς τρομοκράτες».
Αναμφισβήτητο είναι πως τα τουρκικά αντιαεροπορικά και το κανονικό πυροβολικό παρείχαν στους «κακούς τρομοκράτες» υποστήριξη. Αλλά σκοτώθηκαν και αρκετοί Τούρκοι στρατιώτες (διαφωνούν μόνο για το πόσοι και τι κάνουν αυτοί οι Τούρκοι στη Συρία).
Η ρωσική θέση είναι πολύ απλή:
Οι Τούρκοι δεσμεύτηκαν να απομακρύνουν όλους τους “κακούς τρομοκράτες” από την επαρχία Idlib, αφήνοντας μόνο τους «καλούς τρομοκράτες» που έχουν δεσμευτεί για την κατάπαυση του πυρός και την πολιτική ειρηνευτική διαδικασία. Αυτό δεν συνέβη.
Στην περίπτωση αυτή, οι Σύροι πρέπει σαφώς να πράξουν οι ίδιοι αυτό που οι Τούρκοι αρνήθηκαν (ή δεν μπόρεσαν) να κάνουν.
Η ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Συρία και οι ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι απολύτως νόμιμες. Έχουν προσκληθεί από την επίσημη κυβέρνηση της Συρίας. Έτσι, τα πλήγματα των ρωσικών αεροσκαφών κατά των «κακών τρομοκρατών» είναι απόλυτα νόμιμα.
Επιπλέον, η Ρωσία αποδοκιμάζει πάρα πολύ την παρουσία τακτικών τουρκικών μονάδων μεταξύ των «κακών τρομοκρατών».
Μέχρι στιγμής, η τουρκική στρατιωτική επιχείρηση ήταν μάλλον ανεπιτυχής και περιορισμένη. Όμως ο Ερντογάν υπόσχεται τώρα μεγάλη επίθεση. Θα συμβεί αυτό και τι μπορούν πραγματικά να κάνουν οι Τούρκοι;
Πρώτα απ ‘όλα, η Τουρκία δεν διαθέτει τα μέσα να έρθει σε πλήρη σύγκρουση με τη Ρωσία. Η Τουρκία δεν μπορεί να το κάνει αυτό για πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς λόγους:
Πολιτικοί: Επειδή η Τουρκία (και ο Ερντογάν) χρειάζονται απεγνωσμένα ρωσική πολιτική υποστήριξη, όχι μόνο προς τη Δύση, αλλά και προς το Ιράκ, το Ιράν ή το Ισραήλ. Επιπλέον, ο Ερντογάν απομακρύνεται συνεχώς από τους Ευρωπαίους, ανοίγοντας τις στρόφυγγες με τους «πρόσφυγες».
Όσο για τους Τούρκους, ήδη γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι η ουδέποτε θα τους δεχτεί ΕΕ και ότι το ΝΑΤΟ δεν θα στηρίξει (επίσημα τουλάχιστον) την Τουρκία στις (πολύ επικίνδυνες) επιχειρήσεις της στο Ιράκ και τη Συρία.
Οικονομικοί: Η οικονομία της Τουρκίας υπέφερε πραγματικά από τις κυρώσεις που της είχε επιβάλει η Ρωσία μετά την κατάρριψη του ρωσικού Su-24 από τα τουρκικά αεροσκάφη.
Στρατιωτικοί: Τα τελευταία χρόνια ήταν απολύτως καταστροφικά για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις που γνώρισαν σαρωτικές εκκαθαρίσεις μετά την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του Ερντογάν.
Αυτό επιβεβαιώνεται έμμεσα από τις πολύ κακές επιδόσεις των τουρκικών δυνάμεων στη Συρία.
Απομένει το ενδεχόμενο για περιορισμένη σύγκρουση στη Συρία.
Αλλά και πάλι, η Τουρκία βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Πρώτον, οι Σύροι και, ακόμη περισσότερο, οι Ρώσοι ελέγχουν τον εναέριο χώρο πάνω από το Idlib.
Οι Τούρκοι είναι τόσο απογοητευμένοι με αυτή την κατάσταση, που τώρα έχουν ζητήσει από τις ΗΠΑ να αναπτύξουν πυραύλους Patriot στη νότια Τουρκία.
Αυτό είναι ένα μάλλον περίεργο αίτημα, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι η Τουρκία έχει αγοράσει ττους S-400s από τη Ρωσία εξαγριώνοντας τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους της. Το αίτημα, παρεμπιπτόντως, μπορεί να είναι μια περίπτωση ψεύτικων ειδήσεων, αφού, προφανώς, δεν υπάρχουν Patriot διαθέσιμοι για την Τουρκία ακόμα και αν οι ΗΠΑ συμφωνούσαν να πουλήσουν.
Όσο για το Takfiris που υποστηρίζεται από την Τουρκία, προσπαθούν πολύ σκληρά με κατεύθυνση το Idlib, μέχρι στιγμής μόνο με μέτριες και προσωρινές επιτυχίες (παίρνουν συνήθως μια θέση με τεράστιο κόστος σε ζωές και εξοπλισμό και στη συνέχεια δεν μπορούν να το κρατήσουν μόλις Σύριοι και Ρώσοι βομβαρδίζουν τις πρόσφατα κατακτημένες θέσεις τους.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι περιπολίες της Συρίας, της Ρωσίας, της Τουρκίας και των ΗΠΑ συναντώνται τακτικά, συχνά σε μάλλον τεταμένες καταστάσεις που θα μπορούσαν γρήγορα να κλιμακωθούν, ακόμη χειρότερα, σε ανοιχτή μάχη.
Ως τώρα, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών δεν απέδωσαν κάποιο αποτέλεσμα.
Αυτό μπορεί να αλλάξει στις 5 Μαρτίου, όταν θα συναντηθούν στην συνδιάσκεψη για τη Συρία, στην οποία θα συμμετάσχουν η Τουρκία, η Ρωσία, η Γαλλία και η Γερμανία, για να βρουν κάποια λύση κατόπιν διαπραγματεύσεων.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι Τούρκοι στρατιώτες σκοτώνονται κάθε μέρα και ότι ήδη έχουν καταρριφθεί συριακά ελικόπτερα, αυτό μπορεί σημαίνει πως ίσως είναι πολύ αργά για να αποφευχθεί η κλιμάκωση.
Εν τω μεταξύ, στο Ιράκ, οι ΗΠΑ προφανώς δήλωσαν κατηγορηματικά πως αρνούνται να φύγουν.
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι οι Ιρακινοί θα πρέπει να εντείνουν την αντι-αμερικανική τους εκστρατεία πολιτικά με περισσότερες διαδηλώσεις.
